x
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡicIheu6ZE4
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9PiOdDfaFO
فصل اول
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgzk9lVXGTG
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbsiocsyFjS
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfvMeB8P150
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdPbm8ClBcG
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkxFY0YVhEg
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡY2guXZUHuf
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCrjMJDtvN8
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWU8Pk8Gu1m
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGYUw0PqFZd
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgIgMhyFBWh
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwqCGOVZOhu
«بله، آقا؟» او پرسید.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡD680HAvYIk
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqLTsf2X4j5
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpCITc1ynec
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfjW3V0IhlR
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFNqGBey6ep
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYhjQooJiw7
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiNttiFUWcy
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLdz4fsGIpr
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwK6C5Ku1tl
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmfb501Vrrj
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJjIAHWwClA
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDRVyaqyvUl
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ77GQzHKVvm
«حالت خوبه؟» پرسید.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNVrfAjK7zP
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8nUzw5wQyp
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡX4q07suxeT
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeEgqjEHQJ0
«خیلی ممنونم.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCrzpQXC2HV
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhtR06Bkgm5
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKRvV02Xkf8
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5EPLI3QPVy
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNBh51HfzEd
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9UeplSjOVi
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ62FNuH9R9Z
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbNa7keUdKT
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡApd4DGdxX6
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwrxZwU6dKR
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBqaVdVO4Cz
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
93Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzlKRbpnKBF
