x
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwdcdXjb5p7
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZsGxLRqBPu
فصل اول
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNkSyygPQr7
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWUv7p1s9TP
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡI14l1w1Ltu
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHW58duceVb
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLdHNeoxqiA
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9xTH2PeG2r
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡD2AFuDBUQr
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ91oJcw5I6Y
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡibh5BYnNqo
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOquatW998u
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1n5XeClqZe
«بله، آقا؟» او پرسید.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtFRUtHgigc
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRKwyblfNi0
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2Gu97DpYPF
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9D3eHRRjCZ
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUAdq39Ee5t
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCV6rHb8Aan
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgCo6W0i0Y0
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIFjkpDN91p
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8ngg2GNdAn
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUeGji3VPjC
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3y8ZCh60P7
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡco31F5qPIv
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnyaLz9bG15
«حالت خوبه؟» پرسید.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnVN6HDc2Aq
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgp9mIdzcE5
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyfgRYJBoyJ
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJSfRBxo1q9
«خیلی ممنونم.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBdYnqfwJ1o
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYWJN8Fn3dO
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡP2JZPOQNWF
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNZY81ob4Ue
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlcC3UzMQHt
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDRztjRyEyJ
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDDtOcLKFZ7
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1JZxAvrLsa
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLPWltSRRfi
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRIXfFqGqoF
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUocPQQyP7E
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
22Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOgnCUOfO4p
