128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡejvDmi2Tru
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwIhTvrriFc
فصل اول
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡta7yEa8Tbo
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnlw5p39xSP
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKIZ6hZ2Su2
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYiPhkXDHge
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOem2hW73LQ
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrwKnrX90HM
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡszWNPwYFqG
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5PUb3lKMSm
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi2Iwdsoub2
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXMQTxqXS30
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXm83xxTYc5
«بله، آقا؟» او پرسید.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj51KblFOfq
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡC4Geb2S2o7
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSwoKZcw19r
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy1AgrDYN7h
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmiV3ovqWY2
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEWg1bVePe8
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0HMZvaQ4aE
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQEiR7fdwZc
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCPWTYZLn6u
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡscJBdnOhBt
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIDRwxhu7ww
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡui9WJlLTNK
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDc7A7of3Zv
«حالت خوبه؟» پرسید.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlgeVhjSeOl
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7Ghu4yhzLT
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ86nv8QoJkg
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnG890iGmUl
«خیلی ممنونم.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiTM4wpMOgb
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpeRu32BTrB
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQhaoTxxHbv
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeB5YtgbJM5
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSIwXyYMN4T
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2etXQXks9U
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvjnsCvVGyo
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVciVE791Bl
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPbw2AnCuBK
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqvCjAV3Tyx
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvbZrD11l1D
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
128Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtyoA28YrrB
