x
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ65w7l5gDQX
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNSrWBhdjOV
فصل اول
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡR0vnPT7YKE
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzXI2TyrqnP
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfpeEmHi1ul
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡx3DP4WcksA
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN6o0Q2jEOs
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgfIl3bgE2d
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡb8Jw28qGNa
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcJxHfjgp6k
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVcQ0LGUnx2
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXPyBq5JJCP
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ18s0IAAfgX
«بله، آقا؟» او پرسید.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxiaS7sQ9Nl
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAGGD5s1EAD
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuO844Pv9jM
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡr33rjzo3jN
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc9500h6lPw
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbZoY0VSnaA
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqFfpSaLTTK
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡX9GwD1o6YO
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDGsN3wndzO
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUTcNoeyEIo
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9WDu1jZELE
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKpKtkwzgwK
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPH2Cd3Ov3F
«حالت خوبه؟» پرسید.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZTPecfCvhA
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtJUwZIZyhP
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmHKm1UmCT4
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo7AZEXDTtv
«خیلی ممنونم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEPIhpPX2uu
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsVGYMf2oGm
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqpHX2AIBHv
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7iEaqMD3U4
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9gmHssi3YM
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5U0wHLJ6wS
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpDmZSZYUXv
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyNMKNlWsMu
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUFdKNN1A1B
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2uGrtaWP47
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkjpIhkW4jI
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
94Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXUkZ6TY0LQ
