129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8nbCVMySDg
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ9tgK9mafY
فصل اول
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNNerBvo8Da
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg5Smbjzr8Y
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOou6Sjl8Qc
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJn3RkxickH
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUAy0X8MIdv
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZbZlZ6nrga
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡokDZ7selMR
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE3gkxAwr4O
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0jEL1rgZPo
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwXrKjCxwYC
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA8eQF2fiN7
«بله، آقا؟» او پرسید.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiqoJ7XqA76
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE9x7EgnPMs
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7J9mhsJJjK
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡa49AqjR5zp
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnodbAvQ1He
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSgwyDGjpAB
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfQPOvWmyMd
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxxZ6ualLZb
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡewvM1cuSct
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAOVdKgTK2p
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMY3gthduBp
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1PNzHTsNwY
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6VsJxzZdun
«حالت خوبه؟» پرسید.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3Ilyc6PAIx
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBYhhMPhAhK
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKRNAVBl39W
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnHw5ST3hpg
«خیلی ممنونم.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk4JAIbZq8Z
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3YyljGKlkN
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡj3UODIBBk9
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXHZ1MOjaU1
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcmqxYK5qBi
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzXokWchMop
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzhAXfhBGhA
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡny48pYTw4g
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnCx8IGTjBy
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFHdbra1YxA
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPJ73Yfc4el
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
129Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoJeA7Z8AqL
