x
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4hGdL2QjDb
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUFj2KhB2cl
فصل اول
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡd3Ykh23NEz
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPuXMD5UXAo
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡC0q13xx7f3
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoLwYPXEVMz
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMIt8FVq3x6
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkjXrRxdDse
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzJS6FaqPXv
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJtTqlseXkl
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3qpJoGsTHt
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5wG5Wkwue2
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPpKUqdPPZl
«بله، آقا؟» او پرسید.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIkqr4OmVzG
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAtV665ieVl
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxXVvZRglJU
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZFRNk7ortt
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi4nBZamfoB
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjMCJ6vd5Nr
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcCl2twgKlV
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyzUgCjUJLM
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbnzrkftpOO
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5zWre8pqrD
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkiRs2m8FBL
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1K0J5CQVa3
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdU0dsBOLNr
«حالت خوبه؟» پرسید.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMBXM4tbUat
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡn8AvWlykx1
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHkXaXm7Xrz
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2cjk0LkSLM
«خیلی ممنونم.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKGWYYZE4Rk
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5n9V6KiT3M
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRZyARqRtXW
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc52wcEst8a
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7nHp4rzDCT
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVNmIotmZLF
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXKm5l7XlhF
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVbh8sCtsWp
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIcupG0hbb4
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTyDloDO3GQ
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9ZYCEXO7xN
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
17Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiuOk594RYw
