Prologue
At the most unfavorable circumstance, the universe will conspire for our hearts in downcast.
In the twinkling of an eye, the moon that has been intentionally hiding behind the misty clouds will come into view to brighten the pitch black skies. The moon that will give us hope. The moon that will make us realize that dark is enchantingly beautiful. The moon that will give us peace of mind. And the moon that will calm the storm inside our hearts.
But in harmony of the reality, the world is designed to rotate on its axis to complete a day.
The dark skies will bleach on the cracking of dawn, and the flickering stars will vanish on the peep of day. As the sun rises above the limitless horizon, the moon will recede from the magnificent view.
Once upon a time, I saw a moon.
Among the billion stars blinking from above, it became my favorite companion during the hopeless nights. It has shown me a glint of light that made me want to dwell in the dark forever than to feel the warmth of the sunlight without its splendor.
"And I believe that we all have that kind of person," wika ko sa tapat ng mikropono. "That person who will serve as our very own Luna. The personified satellite present chiefly during the darkest moment of ourlives. And if there is one thing I would like to advice..." I paused when I felt something pinch my heart. "Cherish the moments. Cherish the moments that the person is still there. Because just like the moon..."
'Tulad ng buwan, hindi ako mawawala sa madidilim na parte ng buhay mo,' a voice echoed.
Mapait akong ngumiti.
"Just like the moon, some people were only meant to stay during the dark hours..."
Siguro nga, gano'n talaga. Plano na rin ni Lord. May isusugo Siyang tao sa buhay natin para lang damayan tayo sa mga malulungkot na sandali. And I don't know which is worse. To have someone who will only be there at your best? Or to have someone whom heaven sent to accompany you at your worst times?
Si Lord talaga. Sobrang misteryoso. Kung papipiliin lang ako ng special power, gusto kong magkaro'n ng two-way communication sa Kaniya. Kahit ilang minutes lang. 'Di naman siguro masama.
Matapos ang mahaba kong speech ay nagpalakpakan ang mga audience. Ang iba, sinisigaw ang pangalan ko. Sa isang sikat na coffee shop sa Toronto ginanap ang booksigning. Quantum Coffee is quite popular in the city especially among the students. Paborito ko ring spot. Palibhasa, cozy ang lugar. Gawa sa wood ang floor, binubuo ng bricks ang haligi, spacious kahit maraming table, at natural ang ilaw. No one would doubt why I chose to held my short event here.
Bumaba ako sa maliit na entablado at sinalubong ang mga ngiti nila. Majority of the crowds are Canadian readers. Pumatok talaga sa kanila ang libro kong may pamagat na Selenophilia. Nakakataba naman ng puso. Halos umiyak ako sa frustration para lang matapos ang kwentong 'yan. Iba talaga ang power of emotion. I was too emotionally invested sa kwento ni Luna. Little did they know, magkamukha ang kwento ng buhay naming dalawa. Halos pareho lang ang mga salitang nakaimprenta. Pati ang pacing, pareho lang din.
Ang pinagkaiba nga lang, ang characterization. Kung kukulayan ko ang sarili ko, I prefer black with a streak of yellow. Si Luna, kabaliktaran. She's yellow with few streaks of black. Palibhasa, mas palaban. Mas optimistic. Hindi niya hahayaan na lamunin ng dilim ang liwanag. Ako kasi, nagpatalo.
"Miss Blaire!"
I halted. I was paving my way to the parking lot, handa nang salubungin ang mag-ama ko nang may tumawag sa akin. Lumingon ako. Humahangos siya palapit sa akin dala ang dalawang libro at may sukbit na hobo bag sa balikat. I smiled nang huminto siya sa tapat ko.
"Yes?"
"Grabe! Ang layo po ng tinakbo ko, buti naabutan kita!"
Bumilog ang mga mata ko. Finally, a Filipina! Hindi ko alam kung bakit nagulat pa 'ko. Obvious naman sa complexion niya na Pinay siya, sadyang gan'to lang siguro ang feeling kapag nahohomesick ka na at may nakita kang pamilyar sa 'yo.
"Filipino reader niyo po ako, Miss Blaire! Grabe! Sobrang ganda po talaga ng story niyo! Hindi ko alam kung bakit sobrang attached ako sa k'wento. Binili ko pa nga po 'yung printed version, oh!" Pinakita niya sa 'kin ang dalawang libro, I chuckled. "Kaso, na-late ako ng dating sa book signing mo. Nag-inarte kasi ang alaga ko 'e. Hindi tuloy ako nakapunta kaagad. Pwede po bang humabol?"
She's smiling sheepishly habang nilalahad sa akin ang hawak na mga libro. Pinaliit ko ang mga mata ko habang nakatingin doon. She pursed her lips. Natawa ako at tumango.
"Okay..."
Impit ang tili niya at parang bata na pumalakpak. Napailing na lang ako at kinuha ang pen sa bag. Halos kuminang ang mga mata niya habang pinapanood ang pagpapadulas ng tip ng pen sa libro niya. Natawa na lang ako. Siguro ganiyan din ang itsura ko kapag nakita ko sa personal si Alice Walker.
"Ano pong plano niyo this summer? Ako po kasi, baka umuwi po ako sa Pinas."
"Talaga?"
She nodded. "Kahit pa mas masarap magsummer dito sa Canada, mas gusto ko namang makasama ang family ko sa Pilipinas. Buti na nga lang, pinayagan ako ng employer ko 'e. Kayo po?"
I smiled.
It's been a while since the last time na umuwi ako. Paniguradong miss na miss na ako ni Kuya. Pero siyempre, hindi niya sasabihin sa 'kin 'yon. Naalala ko noong umuwi ako galing Seoul, 'yung bestfriend ko lang ata ang excited na makita ako. Like, it took days bago ko makita ang dalawang kapatid ko sa bahay! Pero ngayon na buntis ulit si Chelzie at si Kuya ang emotional, sure akong miss na miss na ako no'n.
Pero lahat ng excitement ko sa pag-uwi, napalitan ng kirot sa puso.
O baka nga niloloko ko lang ang sarili ko. Hindi naman talaga ako excited umuwi. Kung hindi dahil sa anak kong si Zephaniah, hindi naman talaga ako tatapak muli sa Pinas.
Dahil ang pagbalik sa lugar na pinangyarihan ng lahat ay ang katotohanan na makikita ko na naman siya...
And it isn't all good.
Dahil sa tuwing nakikita ko siya, parang nakabuntot sa likuran niya ang mga pinagdaanan namin sa nakaraan. Paulit-ulit na bumabalik 'yung sakit, panghihinayang, pait, pati na rin ang saya. Nakakabaliw pala kapag naramdaman mo sila nang sabay-sabay. Parang nagtutulakan ang iba't ibang extreme na emosyon sa puso mo. Sa huli, palaging nananalo ang pait.
Sa dami ba namang nangyari... Sa dami ng mga luha at dugo na dumanak, sino pa ba ang nanaiisin na magbalik tanaw sa nakaraan?
And him...
He's a living reminder of all the chaos from the past.
Siguro nga, balang araw, magagawa ko rin siyang harapin na walang ibang nararamdaman kung hindi pasasalamat. Pasasalamat dahil nakilala ko siya... dahil dumating siya.
At uumpisahan ko iyon sa unti-unting pagtanggap. Tama na rin siguro na nag-ayang umuwi si Zeph. Kung sasanayin ko ang sarili ko na nakikita siya, baka matutunan ko rin na maglet-go sa mga nangyari noon at yakapin nang buo ang buhay ko ngayon.
Nagitla ako nang may humawak sa balikat ko. It's still the grumpy woman. A genuine smile crept across her face. Hindi ko alam kung dahil ba kababayan ko siya kaya gumaan ang pakiramdam ko nang bahagya. Or maybe... just a little maybe... There's something in her eyes that made me feel lighthearted. Na para bang naiintindihan niya ako. Na alam niya ang pinagdaanan ko at ang hirap ko para kalimutan ang mga 'yon.
"Someday, you'll understand why some people rather protect you from behind than walk beside you and hold your hand."
Matamis na ngiti ang huling iniwan niya bago siya tumalikod. Sinundan ko siya ng tingin. Pinanood ko ang paglakad niya hanggang sa salubungin siya ng isang pamilyar na babae.
Isang napaka-pamilyar na babae.
My heart skipped a beat.
Si Hyacinth.
***
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7hZ2bp2yRV
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE6CfCgX2P8
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtEZN7x5naW
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8t0TpmX1F6
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPmbeB43TP8
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYhzLN3Yso1
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJ0VCv3n0Tm
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF4rFLs6ouw
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYyD8Lrk6tX
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡai3k5GWGMA
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnK0v7KSd76
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ705fPCchWl
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuWNyiZjwsp
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfEWssjUkw2
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKD8aHTv4Ar
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡI5sK95fx8z
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVriOrpqCUg
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrbTeVoh22v
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlyGnvesm39
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1fdWOEev3o
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyKlyXCpsS3
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6WeBnqRzjj
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUXlmx0Ed65
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4b4CtCD7KH
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJAgIk8RfxI
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcGyOjWX1Ry
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjZYH2omgtx
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ0YrNyPVTP
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1hrwvQkdAM
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLUs1kPLYQP
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoMCUlOopMb
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwhO8o5VIq3
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡX4UWzhzvoq
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuLHOg12QEC
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9wKJIFOU2s
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXO5Y1Iql5B
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaHvIlBkwJs
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQWzVIj5Rr4
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡviPYkuvy5L
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡR4w5Du3Ktj
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVTGFu1UK8I
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjYQGjRki40
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡnBIY2WPjzm
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3V098plzgB
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡHZ0LI57b9j
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRYJGGuXMFU
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi6Jy9jIHPX
Isaiah 43:18-19||451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpyi8E5A0at
451Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo9bg8aFZ2z
Forget what happened before, and do not think about the past. Look at the new thing I am going to do. It is already happening, don't you see it?
