Concern
There felt like a poignard thrusting deeply to my head. Pagkamulat ko pa lang ng mga mata ay napapikit kaagad ako. Parang sasabog ang mga ugat ko sa utak. My head stings so hard! And my eyes too! Great! Ikabubulag ko pa ata ito.
Unti-unti kong minulat ang mga mata ko upang hindi ito mabigla sa liwanag. Ramdam ko ang pagiging magaspang ng mga labi ko. I passed my tongue over to moisten my lips. I blinked multiple times until my eyes get used to the brightness. Tapos sinara ko ulit. Tapos binuksan ko ulit. Nagsalubong ang mga kilay ko. Upon realization, my eyes grew wider.
I wasn't in my room!
It was an inherent woman-instinct. Agad akong sumiksik sa kama at niyakap ang sarili ko. I surveyed the entire room, gamit ang mga mata na hindi pa rin nakaka-recover sa gulat.
Ang mga haligi nito ay kulay puti, making it looked crisp and clean. The floor is made of woods, complementing the color of the wooden doors. Tahimik. It was an understatement, actually. Feeling ko kahit bumulong lang ako, rinig na sa kabilang baryo. I loosened my grip to my arm. Exage ata 'yon.
My heart slowly rest in sooth nang mapansin ang pagiging dull ng silid na ito. Parang hindi inuuwian at pinamahayan na ng iba't ibang hindi matukoy na elemento. Kulang na lang ay mga sapot. Puro puti at kulay kahoy ang bumubuhay sa paligid. Parang 'yung mga typical haunted house sa horror movies. Tapos kapag nilaylay mo 'yung paa mo sa kama, biglang may hahatak sa 'yo pababa.
I pinched my arm. Too much idea for someone with hangover.
But this room was indubitably tranquilizing.
Amazingly solemn.
Sa sobrang pacifying ng lugar na 'to, pati pananakit ng ulo ko, napakalma niya. Ang refreshing sa pakiramdam.
Kanino namang kwarto 'to?
At bakit ako nandito?
Hinawakan ko ang ulo ko at mariing pinikit ang mga mata ko. I tried to remember what happened last night but it was only headache that I got. Kinalma ko ang sarili ko bago nagmulat.
Pinagmasdan ko ang katawan ko. I was wearing pink shirt and pajamas. Terno. May disensyong Hello Kitty.
Wait.
What?
Nanlaki ang mga mata ko at halos gumulong ako pababa ng kama. I endured the pain in my head, tinungkod ang mga palad sa kama. I stood up at full tilt and stormed out of the room like a bat out of hell.
I drew up when my head ached once more. Kumapit ako sa barandilya habang pinapakalma ang pananakit nito. I blew out a puff of air and turned my back to lean on the railings. Repleksyon ng kabuuan ko sa salamin ang bumungad sa 'kin.
I was in the wasted version of myself. My hair was a mess, there was a smudge of eyeliner under my eyes, ang lusog-lusog din ng eyebags ko. Sobrang dry ng lips ko at iba rin ang kulay ng balat ko. Maputla. Napasapo ako sa noo. Mukhang ako pa ang multo sa haunted house na 'to.
I tilted my head to check my neck. Then I turned my back to see the reflection of my nape on the mirror. I was trying to look for any traces, thinking that I was possibly raped, when I heard footsteps nearing behind.
"Gising ka na pala..."
I turned my head to see who it was. Sa puntong 'yon ng buhay ko, akala ko, nakakita ako ng anghel. Akala ko, there was an angel standing in front of me na isinugo ng langit para dalhan ako ng pagkain. Napakalawak ng ngiti niya. Tulad ng bahay na 'to, napakaamo rin ng mukha niya. He probably saw the curiosity laced in my eyes. Ngumiti siya, mas malawak, hanggang sa naabot no'n ang mga mata niya.
"Gutom ka na ba? Nagpaluto ako ng almusal. May ibufrofen din dito. Pampawala raw ng hangover."
Umatras ako, almost touching the mirror behind. "Who are you?"
He smiled. Ulit. For some stranger, he looked harmless. Hindi na ako magtataka kung bakit sa ganito ka-weird na bahay siya nakatira. It was as if an angel's haven. Bagay siya rito. Himbes na sagutin ang tanong ko ay nilampasan niya 'ko. Pabalik sa direksyon na tinahak ko ang tungo niya. Sumunod lamang ako.
"Hindi ako masamang tao. I'm just helping out a friend."
"But I'm not a friend."
"Your friend is my friend. So basically, I'm helping my friend to help you."
Mas lalo akong nalito. Pumasok kami sa silid na pinanggalingan ko kanina. Mukha naman siyang mabuting tao. Medyo nakaramdam ako ng hiya dahil nagkalat sa sahig ang mga unan at kumot. Hindi niya 'yon pinansin at nilapag lamang ang tray sa ibabaw ng mesita.
"Sinong friend?" I sat on the bed.
"Jehoram." He removed the tissues covering the cutlery. Nalukot ang noo ko. Matagal bago ako nagsalita kaya nilingon niya 'ko. He probably noticed the deep furrows on my forehead kaya ngumisi siya. "Isn't he your friend? Ang saya niyo kaya kagabi."
"What?!"
Realization hits him. Halatang nagulat siya sa reaksyon ko. Sino ba namang hindi? I keep on spewing out the idea of being raped kahit iyon naman talaga ang dapat kong isipin nang magising sa ibang kwarto at ibang damit ang suot. Tapos ngayon, 'yan ang sasabihin niya sa 'kin? Who knows what really happened? I was drunk!
Mabilis siyang umiling. The shock on his face was replaced with amusement. Halatang pinipigilan niyang matawa.
"That's not like what you think. Mabait si Jehoram. He can't even lay a finger to a girl. Hindi niya lang alam kung saan ka niya dadalhin kaya dumeretso siya rito."
Hindi pa ako nakakasagot nang may kumatok sa pinto. A girl in her blue uniform. Mukhang kasambahay siya rito.
"Sir, may bisita po kayo."
The man nodded. Binaba niya ang hawak na kutsara at inusog ang tray.
"Si Jehoram na 'yon. Kain ka muna. Tapos inom ka ng gamot para mawala headache mo." He smiled before he left me alone in his port.
Habang wala siya ay tumayo ako, niligpit ang mga nagkalat na unan at kumot sa sahig. Hindi ko man lang magawang mangamba sa lugar na 'to. Kahit mukha siyang haunted house- well, sa first impression- there was something in it that can lighten up one's mood. Maybe its ambiance? Sobrang peaceful.
Tama nga 'yong lalaki na mukhang anghel. After a while, dumating si Jehoram. Kumatok siya sa pinto kahit malawak naman ang uwang no'n.
"How are you? Tigas po kasi ng ulo mo 'e."
Umikot ang mga mata ko at naupong muli sa kama. "Do you really came over here para sermunan ako?"
Lumitaw na naman ang dimples niya. Sinara niya ang pinto at nilapag ang bag sa upuang katabi ng mesita.
"I came here to check you out. Nakakatakot ka kasi kagabi 'e. Nagpanic kaming lahat sa 'yo."
"Ha? Bakit? Anong nangyari sa 'kin?"
He shrugged, gently leaning his back sa sandalan ng upuan. "Aba malay ko po. Ano ba nangyari sa 'yo?"
I glared at him. "If you're just going to be sarcastic for the whole time, 'wag mo na 'kong kausapin. I'm good."
"Assuming ka, Ma'am. Hindi naman sarcasm 'yon. Bakit naman ako magpapakasarcastic? Close ba tayo?"
It literally left me in agape. Parang gusto akong takasan ng sarili kong kaluluwa para magsuffer sa hiya. Nang mag-isa. Gusto kong mainis. Pero nangibabaw sa 'kin ang hiya. He grinned. Nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi ay tumayo ako. Lumapit ako sa kaniya at tinulak siya palayo sa upuan. He chuckled.
"Ano, Ma'am? Close na ba tayo?" He waggled his brows.
I act casual. Marahan akong naupo sa harap ng pagkain. "You helped me out. Sabi ng kaibigan mo. 'Di pa ba tayo close nun?"
"So close na nga tayo?"
Hindi ako sumagot.
"Yes or no lang, Ma'am, 'e. Dali na. Para alam ko kung magiging pilosopo ba 'ko o hindi. Ano, Ma'am?"
"Hindi ka pa ba pilosopo sa lagay na yan?"
"Close na po ba tayo?"
Sinamaan ko siya ng tingin at hinagisan ng tissue. "Alam mo, ewan ko sa 'yo! Pinapasakit mo lalo ulo ko!"
Humalakhak siya. Kinuha niya ang bag sa likuran ko at naupo sa kama. Ang lakas manira ng umaga ng lalaking 'to. Hindi ko na siya pinansin at sinimulan na lang ang pagkain. I need this para makainom na ako ng gamot. Nabawasan lang ang sakit ng ulo ko pero nando'n pa 'rin ang bigat. Mas lalo lang sumasakit dahil sa Jehoram na 'to. He's not helping.
Halos malula ako sa dami ng gustong ipakain sa 'kin ng anghel na 'yon. Brown rice, bacon, cheezy pork omelette, soup, fresh milk, at tubig ang nakalatag sa tray. Hindi naman ako ganito kalakas kumain. Usually, pancakes lang ako every morning. O kaya, cereal. Sa Seoul naman, Japchae. Mukhang mapapasabak ako sa heavy meals ngayong umaga. Ayoko naman na may masayang dahil nakakahiya.
"Seriously, hindi ko nga po alam kung anong nangyari sa 'yo. Bigla ka na lang nagpass-out. Wala kang maalala?"
Umiling ako, nilalasahan ang soup. It was a creamy mushroom soup with something special in it. Something that I can't name. Malinamnam at tama lang ang viscosity ng sabaw. I'd probably tell Manang to cook this every morning for me.
"Sa church. Wala kang maalala?"
I reached for the glass of fresh milk and took a sip from it. "Seriously rin, hindi ko nga maalalang nagkita tayo kagabi."
Seconds passed and hindi pa rin siya nakakapagsalita. Dala ang gitla sa noo ko ay sinulyapan ko siya. There was an obvious tinge of pink in his cheeks. He suddenly looked sheepish. I cocked my head to some degree, wondering. He wrinkled his nose before he stood up from bed and turned his back.
"Oh ba't ka namumula? Naiinitan ka? Uso kasi magremove ng jacket," I suggested. Kapit na kapit kasi sa katawan niya 'yung kulay maroon na jacket. Malamang, maiinitan talaga siya.
"Kumain ka na lang diyan. Ang daldal mo," he whispered. Napairap ako. Alam ko naman na sinadya niya ring marinig ko 'yon.
Pinagpatuloy ko ang pagkain. Magaling magluto ang mga cook ng anghel dito. I love the omelette too. Kung kaibiganin ko kaya ang anghel na 'yon tapos palagi akong manghingi sa kaniya ng pagkain? Hindi naman masama. He really looked like an angel sent from heaven. Pati ang kilos niya, sobrang gentle. Pati nga ang bahay niya, peaceful. Everything about him is just so calm.
Bumalik si Jehoram sa kama. Nakasuot pa rin sa kaniya ang jacket, binuksan niya lang ang zipper no'n. He's wearing a white shirt underneath. The ghost of smile in his lips were gone. He creased his forehead. Kumpara do'n sa anghel, mas tough ang features ng mukha ni Jehoram. Everything about his face is defined, hindi tulad ng kay anghel na soft ang features.
His adam's apple moved when he swallowed.
"Di ko rin po alam kung bakit nasa church ka kagabi. Umiiyak ka. Nilapitan kita. Tapos 'yun. Nahilo ka. Nawalan ng malay."
"E bakit dito mo 'ko dinala?"
"Don't bring me home. Don't bring me home," pinalambot niya ang mga salita. "Paulit-ulit mong sinabi 'yon bago ka nagpass-out."
"E bakit nga dito?"
"Bahay lang ni Evan naisip ko. Siya lang naman nakatira dito kasi 'yung Papa niya, pastor. Nasa Cebu. 'Yung mama niya naman, may ibang pamilya. Di naman pwede sa bahay ni Daisy. Palaging magkaaway parents niya. Mas lalo naman sa 'min. Masikip."
"Evan? Daisy?"
Tumango siya. "Si Evan 'yung kausap mo kanina. Si Daisy, kaibigan namin. Siya nagpalit ng damit mo. Kami nakakita sa 'yo kagabi. May tanong ka pa?"
Inirapan ko siya. Pilosopo talaga.
Kahit mahirap ay pinilit kong ubusin ang pagkain. Ayokong magtira dahil nakakahiya do'n sa anghel at sa cook niya. Habang ngumunguya, naisip ko ang sinabi ni Jehoram. I told him not to bring me home. Hindi ko maalala 'yon. Pero alam ko na hindi naman malayo sa katotohanan. The last thing I remembered was when I puked in a trashbin sa labas ng Barnes. Tanda ko na ayaw kong umuwi no'ng mga oras na 'yon. I was scared that I might see Kuya sa bahay at mapapagalitan ako. Nang sobra. I was mad too. Alam kong pwedeng mapigtas ang pasensya ko at any undefined moment at ayokong mangyari 'yon.
"Jehoram..."
He was facing the shelf near the window. Nang marinig ang pagtawag ko ay agad niyang binalik ang libro upang balingan ako.
"Po?"
"Bakit mo ko sinunod?" He seemed confused. "I mean, you could've sent me home. Pwede namang 'wag kang makinig sa 'kin. Kuya can use this against your father. You should've known. Why did you listen?"
He shrugged and walked back to bed. "Naawa lang ako sa 'yo. Alam ko namang may problema ka. Ayoko rin namang dalhin ka rito. Daisy was adamant to send you home. Kaso naisip ko, pa'no kung may mabigat na rason kaya ayaw mong umuwi? Kaya ka umiiyak? E di nakadagdag lang ako sa bigat?"
"Did Kuya know?"
"Malamang. Sorry nga pala. I used your phone kagabi. Tinawagan ko lang naman po si Tatay para sabihin na nandito ka. Wala na 'kong load e."
I smiled. "It's okay."
Tumango siya. "Bilisan mo na po kumain. Si Kuya mo raw susundo sa 'yo."
My feet gone cold right away. Kung maputla ang balat ko kanina, feeling ko, mas lalo pa akong namutla. I was shitting bricks. Ramdam ko ang pagtahip ng puso ko sa kaba. Paulit-ulit ito na umalon, ayaw magpapigil. My hand flew to my chest. Kailangan ko pang lagukin ang tubig para lunukin ang omelette.
Nakanguso si Jehoram nang lingunin ko siya. He's obviously refraining himself from laughing. Natatawa siya kasi hindi niya naiintindihan. He didn't know what will happen when the dragon gone mad. Kagabi pa lang, galit na galit na siya sa 'kin. For sure, he won't let it pass. Kasalanan ko ba na ayaw ko silang makasabay pag-uwi dahil mas maaalala ko lang ang issues ko? I can't bear the thought of being with them when all I feel is fucking envy.
I feel so damn envious.
Dahil feeling ko, mas kaya pa niyang maging mabuting fiancee kaysa maging mabuting kapatid.
He's a better CEO of the company than a brother as he is.
"Kinakabahan ka po?"
"Obviously."
He laughed silently. "Hindi naman po siguro 'yun. Mukha namang mabait si Sir."
"You don't know him." Lalo na kapag galit.
"You want me to come with you? Pwede naman ako mag-explain. I can testify na walang nangyaring masama sa 'yo."
I shook my head. "Baka mabugahan ka rin ng apoy."
He shrugged.
Ilang beses pa niya akong kinumbinsi na isama siya pero hindi ako pumayag. Alam kong may trabaho siya. Hindi lang halata, but I know he's beyond workaholic. Tinulungan niya 'ko kahit hindi naman niya responsibilidad iyon. I don't want him to suffer from the consequences of my stupidity.
Oo na, stupid na.
Itong inggit at selos pa nga lang na nararamdaman ko, sobrang absurd na. Sobrang tanga na. Alam ko naman 'yon. Mabuti nang sa 'kin manggaling kaysa sa iba.
Himbes na kulitin ako ay pinalabas ko na lang si Jehoram. Ang gulo gulo niya. I was busy memorizing the lines na pwede kong sabihin kay Kuya. Kailangan may nakahanda na akong explanation. I also practiced speaking in front of the mirror. I need to make sure that I am wearing the proper expression. I also remind myself to keep my composure. Dapat kalmado lang. Dahil sa oras na magalit ako nang sobra, hindi ko nakokontrol ang bunganga ko.
And it is just hard to take back the words you've already said.
Especially, when the words slipped out of anger.
Pero lahat ng pag-eensayo ko, napunta sa wala nang magkita kami ni Kuya.
"You really didn't understand, e no? And you really wouldn't listen! Hanggang ngayon, Blaire! Hanggang ngayon, wala ka pa ring pinagbago!"
There he goes. Kanina pa niya pinipigilan ang sarili niya no'ng nasa sasakyan kami. I appreciate that he didn't burst out sa harap ni Manong. Hindi ko nga lang siya magawang tignan. The gravity of his presence beside me is already too much. Para akong lumapit sa nagbabagang apoy. Kaso nga lang ay nasagad ko ata ang pasensya niya when I straightly went ahead at hindi siya pinansin.
Ano bang iniisip niya? Natatakot din ako 'no.
"Hija, ayos ka lang? Di ka umuwi kagabi."
Si Manang Beth ang sumalubong sa 'kin. Hinawakan niya ang pisngi ko at hinaplos ito. She really looked worried. Hindi ko alam kung dahil ba sa hindi ko pag-uwi o dahil alam niyang yari ako kay Kuya.
I held her hands and relinquished them away from my cheeks. Ngumiti ako. "Ayos lang po ako."
Sumulyap siya sa likod ko. Bigla siyang natuod sa kinatatayuan. Namutla. Pati ang mga maids, nagpanic, natatarantang bumalik sila sa kusina. Huminga ako nang malalim at kinuha ang pagkakataon. I walked away from them, not wanting to make any commotions. Kating-kati na ang mga paa ko na marating ang k'warto. I just want to take a rest dahil kulang na kulang pa ako sa tulog. I still want to visit my fiancee. Kaso nga lang mukhang hindi ako hahayaan ni Kuya.
Mabibigat ang mga yapak niya habang nakasunod sa 'kin.
"You're still the most stubborn woman I know! Noon pa man, Blaire! Kahit noon pa! You love screwing yourself up! You're fucking 22 for God's sake! I agreed kay Dad na ilayo ka for fucking two years kasi bakit? Para daw matuto ka! Para magmature ka! Now tell me, ito na ba 'yon, Blaire? Ito na ba 'yung maturity na 'yon?"
I clenched my fist. No, Blaire. Keep your shit together. Na-practice mo na 'to. Calm down.
"I'm tired. Let's talk later."
"Later? Di ba 'yan din ang usapan natin kagabi? Sabi ko, mag-uusap tayo! Sabi ko, maghintay ka! Sabi ko—"
"Sabi mo! Puro na lang sabi mo!" I bursted out and faced him.
He was taken aback. Ako rin. Umuwang ang bibig niya. Nanlaki naman ang mga mata ko. Makalipas ang ilang sandali ay mariin akong pumikit, tinalikuran siya at binuksan ang pinto.
"Pagod ako. I'm sorry. Just... spare me some time. Masakit ulo ko."
I was about to shut the door when he impulsively shoved his arm to stop the door closing.
"No. We'll talk now."
Pagod akong umiling at dumeretso na lang papasok. He slammed the door and loosened his tie. Nakapamaywang siya habang pinapanood ako, clenching his jaw for God knows how many times.
Bahala siya. Mag-uusap naman kami. I know I can't just get rid of him. Kuya ko siya. Fiancee siya ng best friend ko. CEO ng kumpanya kung nasa'n ako. Kasama ko sa iisang bahay. Wala akong takas. Pero 'wag naman sana muna ngayon. May hangover pa ako. I wasn't in the best mood to handle my emotion. Kung pipilitin niya na mag-usap kami ngayon, may pagsisisihan ako bukas.
Umupo ako sa kama at nagpanggap na busy sa pagtanggal ng mga accessories. He brought me decent clothes kanina kaya nagmukha rin akong desente pag-uwi.
"Bakit hindi ka nakinig sa 'kin? Ano? Porque hinayaan kita kagabi? Hindi ibig sabihin na hindi kita pinigilan, malaya ka nang gawin lahat ng gusto mo. I didn't stop you kasi akala ko natuto ka na. I even texted you—"
"Wala nga kong nabasa!"
"That's because you were busy wasting yourself!" He angrily pointed his index finger at me.
I felt my head getting sore, my heart clenching, and tears filling my eyes to the brim.
Nag-angat baba ang kaniyang dibdib at tumalikod. I took the chance to wipe my tears. It wasn't the first time that he got mad at me. But it was the first time he pointed a finger. Kalmado lang rin naman kasi siya dati. Tsaka noon, nandiyan pa si Levi. He was there to calm him down kaya ang ending, sila ang nagsisigawan.
Sinabunutan niya ang sarili niya out of frustration bago ako hinarap ulit. I inclined my head down.
"Shit naman, Blaire! Kahit naman hindi ko sabihin sa 'yo, matalino ka naman! You should've known it better! Pinayagan kita kasi mahuhuli ako. Alam mo kung anong nangyayari sa kaibigan mo kapag nalalasing. I expect you to look after her! And may I remind you that what you did last night—"
"Can destroy the reputation of the family," I finished the sentence for him.
Hindi ko na pinigilan pa ang pag-agos ng mga luha ko. There. He already said it. Si Chelzie. Si Chelzie ang talagang concern niya. He's mad hindi dahil baka mapahamak ako. That was far from his concern. He's mad kasi hindi ko nabasa ang text niya. Mga text niya na puro reminders tungkol sa fiancee niya.
Galit siya kasi, oo nga naman, baka masira ko ang image na pinagmamalaki niya. Nasaan ang pagiging desente ko kagabi? Nasaan ang pagiging prim and proper ko sa ginawa ko? Those images na binuo at inalagaan niya para sa pamilya. For the name. That I was carrying.
Ngumiti ako, tumayo at humakbang palapit sa kaniya.
"Is that it, right?"
Hindi siya sumagot. I wiped my tears dahil gusto kong makita ang reaksyon niya. I was trying hard not to mention his fiancee. The last thing I want to happen is to hurt her feelings.
"Kasi... Ano na lang ang iisipin ng mga tao? Ano na lang ang magiging impresyon nila? They were looking up to us kasi... dignified daw tayong pamilya. Mapagkakatiwalaan. Walang issue. Malinis."
"There!" He dropped both of his hands. "Alam mo naman pala! Naiintindihan mo rin pala! Then what's with that stunt? You know I've been working so hard para lang sa lintik na investment ng mga Guzman. You know we're chasing after them! Tapos nando'n pa ang sugo ng mga Asuncion. What do you think was his motive? Makipagkaibigan? Tangina! Baka nga hinahanapan ka na ng baho no'n!"
"Hindi! He isn't a cool guy pero alam kong hindi gano'n 'yon! Pinsan sila ng mga Donovan! They want to invest!"
"They want to invest? At naniniwala ka naman? 'E makakapatay ang pamilyang 'yon para lang makuha ang loob ng mga Guzman! Tangina, Blaire! Is that what you learned from two years? You didn't even know how this shit works! Para saan pa na pinadala ka ni Daddy do'n? Kung ganito lang rin pala at mababasura lahat ng sakripisyo mo, sana hindi ka na lang umalis! You should've stayed here with your fuck-up fiancee! Tutal wala ka namang ibang inisip kun'di siya!"
My palm flew to his face like a fierce whirlwind. Nanginig ang buong katawan ko matapos marinig ang lagapak na iyon. He cocked his head and clenched his jaw. I was seething so damn hard that I had difficulty catching my breath.
"Don't. You dare. Talk ill. About my fiancee."
Kaya ko pang kontrolin ang sarili ko kung ako lang pagsasalitaan niya ng masama. How dare he involved my sick fiancee here? Ni hindi ko nga maatim na banggitin ang pangalan ni Chelzie. He's his best friend for God's sake! To tell right in front of me how he badly thinks of him... how he's fuck up... Hindi ko naman kaya na tumayo na lang at magtimpi hanggang sa sumabog ako! Nakaratay 'yung tao sa ospital! Walang malay! Nag-aagaw buhay! Anong klaseng kaibigan siya? He's too much!
Namumula ang mga mata niya nang harapin niya 'ko. He was touching his cheek like it hurt terribly bad. Paulit-ulit na kumuyom ang panga niya. Tinitignan niya ako nang punong-puno ng... panghihinayang.
"You know what? Kung may isang bagay man na hindi ka nabigo? That was to disappoint Dad. You never failed to disappoint Dad."
***
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzBB4nLB3V4
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoP6SwTgIHu
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmxDQzSQhBv
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡATPbaXqELk
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdRnuzdc6Pc
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo4hPRTGwH7
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9M8dSyQQ1l
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS0fWVlPGlq
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfHUYd7MzZk
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXK8nulaZoP
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy4WFHybTQT
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBuA2SqOpwj
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjarw4w9TZ9
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZQNTq83Ce0
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQo3VN5TogO
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZWjxXJKWUV
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOgXggGSCfo
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ71OTJfg0AM
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQsKSF8q45P
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeS9JTYUTER
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzJ2rAcP1kY
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0ppVhnmJsX
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWF6tqPlAyr
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJx2oXM6h9K
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcexVYg96Gx
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaPcRnKDk78
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2eDoOgi1tR
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkFs2KiQ1G1
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7xSFqMibZ6
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZs299O6hAo
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYtzjNwehZt
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiadW7OQjcO
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJb1F2fRUt3
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLjGGtkGIW9
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2246NyXbIC
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUGTU4YheM0
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡH3tqihdSF3
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2uG786MMtd
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcRzowMh6xr
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF48157B3Lp
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRIeMK6lbAc
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMzd6RMmCbo
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSVrwCCmaCt
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEjKx2u7GIJ
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUTOB0hyw3R
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKYbNIYi1Jd
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2JHUIL1wvz
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡG3CawqMsCb
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsSIBl7qEJR
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡO9WGmglrhT
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsbRzSqSPJm
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXwuYqxnbf4
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYqWcWDhjvQ
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ5heqJ4cVe
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfmxka8fnKi
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbLYgdGSIVd
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0xpomwoHOg
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡggvjk8B8fT
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡD6az2TRrw8
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA2Khgm2wrf
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNn3X7xdLyj
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhrgc92i6dl
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPtTFmXwl73
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsEntBAu0Fo
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxlGZSfJ1mj
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaUdqQqwM09
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVowxMQQEjh
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8BmZDlLqGe
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu6uzuavyPe
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWHcAtdDS8b
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTiUgQgdRWS
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgsGPBsG2id
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgbs0CLXm0f
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡW6OY3fJKfb
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIGgfsg3yDb
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡra6eIhhHFl
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡlES04if33T
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgnhDSAOrut
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡM7bbzb5fHu
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡG3aGQz12cp
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡokRwqgRUON
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmctUJHGSLS
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1oJsRri5Ab
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7cofeiszKs
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU8VBPbqTTg
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSrcWCETDPg
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtChsrEDApD
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ15LNhxzB3c
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA2ItKH3Y9i
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDSUaYV4yvH
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4F3d5YqNDP
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuh2o26ngGB
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuDvAMgr7sF
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSnfzhehvdl
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡng72ccyMUk
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQiK0X4OAxH
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGxPINGW6yJ
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGbjBSI1jSx
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0PVUWuKfDx
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVBo6m4RS8S
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡV1uF5jPXoi
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2vwW7k1uLF
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUUiFqSKNfp
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8Oe8gVmvNj
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYxWcdRq163
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡer2PgQKsrl
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8Bm1l28lvO
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk4KoOZQHHy
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7XCQlB0F9u
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRAElzehlrn
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJ9rNbcynyE
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjUJCWB1EP2
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡS9z8I8jUnV
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxrwaxyVE7v
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡops9Ccbfwn
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1S3UPwybjp
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9zWerRv5xP
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1aRRmp1fsL
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQW3k23ygMT
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFt5VTQzVTh
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN4MGH3OZNX
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBW3CEkyrkI
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQ620WNNGMR
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbiFZfHKYs6
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ40xWBuCm5T
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡx6StbjZh8C
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbRwOuy5FSV
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5UyXG72nKa
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBntb279Oek
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2U2U2XW3yI
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMBkyRXfWOL
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLuxTf49XDA
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNzJ2hWkjim
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0w5qXkJ0ov
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9kogKM0HVv
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6MPM5j4FFd
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWMz7rJv8m2
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBSbc7tUgLf
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWUcxIkC2qY
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrfKcMLxysa
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNVtYf4Tdrc
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡebU7Q0Z0Q9
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBz1AmJnuPd
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo4NSUiKXGo
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOVjBXSiNar
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDUeJdXl9ra
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhOA9qNohRg
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrqQCqgV6ZY
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFEEXmEbTNI
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBbjQHfZPad
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPlFRRS2ac4
Ephesians 6:4 |401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡe2K7aiSsYK
401Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡldKjpCTu0r
Father, do not provoke your children to anger, but bring them up in the discipline and instruction of the Lord.
