War
"I'm really disappointed..."
I was sitting down on the island counter with my chin in the palm of my hand. Pinapanood ko si Mommy na haluin ang Espresso. Of course, with displeasure drawn all over her face. Kakauwi niya lang kaninang madaling araw. Dapat nga, bukas pa ang uwi niya. She just can't feel the keenness to enjoy Cebu. Wala sa hulog kasing tumawag si Dad after ng dinner nila no'ng college friend niya. Nabigla siya sa nalaman to the point na napauwi kaagad siya para maglabas ng sama ng loob.
"Naka-set pa naman na ang mga plano ko for Bailey's Graduation. I was also planning to bring you guys in Cebu. I found a seaside resort there in Malapascua. Or in Bantayan Island, perhaps. That was so thrilling. Sinadya ko talagang magresearch. Kaso... mukhang malabo ng mangyari 'yon..."
The consternation look that she's wearing was too contageous that I can even feel it too. I can't blame her. My father seemed to launch a fiery missile on air, destroying her concrete plan. All thanks to me.
"My fault..."
I detached my palm from my chin and rested my arms on the countertop.
"Nawala kasi sa isip ko 'yung mga papers na kailangang tapusin. I was so irresponsible. Nagmadali agad akong umuwi."
Though I already said it to myself that I wasn't sorry for going home dahil unang-una, I'd never regret being at home for Levi. Pangalawa, alam ko namang hindi rin ako magiging productive kapag nagstay ako sa Seoul for business. But I was still accountable for Dad's absence. Sinisisi niya 'ko. And he was right. Alam ko naman. Dahil sa 'kin talaga. And I still have to make-up for it kahit pa alam ko na kung mauulit man ang nangyari, ang pag-uwi pa rin kay Levi ang first choice ko.
"Let me guess..." She pulled out a chair and sat in front of me. "Daddy mo ang may sabi niyan, ano?"
"Tama naman po siya. I'd left the papers hanging. Alam ko naman po na ayaw ni Dad 'yon. It was my fault."
She cleared her throat and sipped on her mug. She stirred it, malungkot akong tinignan.
"I'm sorry, Blaire, but I agree with him on this one." I smiled. "If we are talking about the right thing to do, tama lang na magstay ka muna sana do'n. Being there for atleast one more week won't hurt. Kahit i-rush mo na lang sana 'yung mga dapat mong gawin kung talagang gustong-gusto mo nang umuwi."
"I know. You're all right. I was accountable for it. But I honestly don't regret going home. Babawi na lang po ako..."
She nodded and smiled. "I understand. I can't blame you, inspite of. Alam kong mahirap malayo sa taong mahal mo lalo na sa sitwasyon ni Levi, he's not in a good shape. I'm not saying that your decision was wrong. But I know you could have done better than this. 'Yon din ang gustong iparating ng Dad mo. I'm sorry kung may nasabi man siyang hindi maganda. Alam mo naman 'yon..."
I nodded. "I understand po," I said. "Anyway, you don't have to cancel your plans. Pwede pa rin naman tayong mag-out of town kahit wala si Daddy."
She shrugged her shoulders before she stood up, dala niya ang teaspoon patungo sa lababo.
"I don't think so. I already cancelled it. May binebentang lupa malapit sa estates ng Tita Astrid mo sa Zambales. I'll meet the broker. Ipapakita ko rin sa Dad mo. That can be a good asset."
"How about in some other dates?"
She shook her head and went back to her seat.
"I got a tight schedule for the following weeks. Graduation lang ni Bailey ang break ko. My sched for the following months was packed. I can't move a date for my appointments. I can only cancel and make a replacement. Obviously, I can't cancel any of them."
Napabuntong-hininga na lang ako. It was disappointing. She's so busy. Nanghihinayang ako sa ilang araw na makakapagbakasyon sana kami. Stress na stress na kami nitong mga nakaraan. Ako, sa kondisyon ni Levi. Si Bailey, sa mga requirements niya. Si Kuya, as usual, sa Alta Luna. Si Dad, gano'n din. Si Mommy naman, sa mga hotel and restaurant ng Ravelo. We seriously have to consider putting our feet at leisure too. Magandang chance sana ang pagkatapos ng graduation ni Bailey. Pero hindi pa rin p'wede. Sayang.
"I heard the word plan. What is it?"
I averted my eyes to Kuya Zuriel. Halatang bagong gising. He was still in his boxers and plain white sando. Humakbang siya palapit sa 'min at yumakap kay Mommy. Mom smiled upon receiving a smack on her cheek.
"Good morning, 'Ma." He bore his eyes on me. "Good morning..."
I nodded and smiled. "Good morning."
"Good morning, Son. I brought your favorite Risretto. Napansin ko kasi na wala ka ng stock."
Kuya smiled from ears to ears.
"I'm just about to tell Chelzie. You're really the best!" Nakangisi pa rin siya, wagging his head habang tinutungo ang kitchen shelf.
Mommy chuckled. "Told you. You can never replace Mom."
He laughed. "Right."
"Anyway, we're talking about the supposed vacation. I initially planned to bring you in Cebu. Pagtapos ng grad ni Bailey. Unfortunately, your Dad can't make it. Nasabi niya ba sa inyo?"
Kumunot ang noo ni Kuya.
"Walang nasabi si Dad."
He closed the kitchen shelf, dala ang pakete ng kape. He tore it open. Titimplahin na siguro.
"He told me." He looked at me. "I was looking for a right time. Alam ko kasing nag-eexpect kayo. And it was a bad news. Nahirapan akong i-explain lalo na kay Bailey. It was my fault."
Hindi niya inalis ang mga mata sa 'kin, salubong pa rin ang mga kilay. I pursed my lips and shifted to my seat. Maiintindihan ko kung iisipin niyang kasalanan ko. Tinanggap ko na 'yon. Binalingan ko na lang si Mommy. She's watching us, clueless sa naging pagtatalo namin. Kalaunan ay tumango si Kuya, binalingan muli ang Ristretto niya.
"Ako na lang magsasabi kay Bailey."
Hindi na 'ko sumagot. Binaba ni Mommy ang kape niya, clicking her tongue.
"I'm just thinking... p'wede niyo pa rin namang ituloy ang bakasyon kahit wala kami ng Dad niyo, right? It's a good time for you to have fun. And bond?" Nilingon niya si Kuya. "What do you think? 'Di ko na kayo nakikitang magkakasama."
I immediately respond. Tumango ako, with my eyes gleaming. Kunot ang noo ni Kuya nang bumaling sa 'kin. Naalala ko ang sinabi ni Chelzie. She's right. Kulang kami sa communication, and time. And Mommy's suggestion will be best for us. Para naman makapagbonding kami. Bakas ang disgusto sa mukha ni Kuya. Ngumiti ako sa kaniya, hoping he'll understand.
"You can bring Chelzie and hopefully... Levi's awake by then."
"And if ever," I shifted my eyes to Mommy. "You can still go, hija. Ako na ang kakausap kay Martha. For sure she'll understand."
Tumango ako. "Hindi naman siguro kami magtatagal."
"Your Dad will hate the idea too." We chuckled. "So ano? It's settled, then? Sabihin niyo lang. I'll book you three rooms in Ravelo to stay."
Malawak na ang ngiti ko, looking forward for the day. Kaso umalma si Kuya. Nagprotesta. Busy daw siya. Then feud between him and Mommy arose. Hindi na lang ako nagsalita.
My lips potruded as I saw the tail end of their conversation. Mom should stop pushing it. Obvious naman na ayaw patalo ni Kuya. Baka kung saan lang humantong ang pagtatalo nila. I sighed in defeat.
Right, they were indeed busy people.
Sa huli, sumuko rin si Mommy. Hindi na kinaya si Kuya. Kumain na lang kami ng almusal. Nakasimangot si Mommy. Halatang malungkot sa naging desisyon. Tinawanan ko lang siya. Napailing si Kuya. Maya-maya pa, dumating si Chelzie. She was a havoc personified. Nang dumating siya, ang gulo gulo na ng kusina.
Matapos kumain, nag-aya si Chelzie sa ospital. Sumama sa 'min si Kuya. Naka-leave pa rin si Chelzie sa Burton Firm. Si Kuya naman, back to reality na bukas. I accepted her draw. Kahit naman 'di niya sabihin, pupunta naman talaga 'ko doon.
"Ayos na ba kayo ng Lola niya, Blaire?" tanong ni Chelzie sa front seat.
Dahil dalawa lang ang capacity ng Bugatti ni Kuya, pinagamit ni Mommy ang Chevrolet. I'll probably buy my own car too. Hindi na namin pinagmaneho si Mang Diego. 'Di rin naman kami magtatagal. I wasn't yet ready to encounter Madame Eliza. Alam ko naman na 'di ko siya matatakasan. But today wasn't the right time.
"We haven't talked yet."
Pilit kong iniiwas ang mga mata ko sa magkahawak nilang kamay. For someone like me na nangungulila sa fiancee niya, the view didn't seem healthy.
Nang makarating kami sa ospital, Kuya went to the opposite wing. May bibisitahin lang daw siya na kaibigan. Someone who met an accident and got a serious head injury. Naiwan ako sa kwarto kasama ang maingay niyang fiancee.
"Sabi niya 15 minutes lang! It's been an hour!"
I was sitting on a monoblock chair sa tabi ni Levi. I was so sick of hearing Chelzie's tantrums. Kaysa tumirik ang mga mata nang paulit-ulit, hindi ko na lang siya pinansin. Ang ingay niya. Kanina ko pa sinasabi sa kaniyang lumabas na siya at hanapin si Kuya. Ayaw naman niya. Baka raw sabihin ni Kuya, dead-over-heels siya sa kaniya.
Para namang hindi.
Hindi ko na siya pinansin. Naalala kong limitado nga lang pala ang oras ko rito. I went here for Levi, hindi para i-handle ang kaartehan ni Chelzie. I surveyed the minimal changes in his body. Sobrang nangayayat siya. Lubog ang pisngi. Maputla ang balat. This wasn't so him.
I was caressing his hair nang makarinig kami ng katok. Tatlong magkakasunod. Mabilis umaliwalas ang mukha ni Chelzie, tumuwid ng pagkakaupo sa couch.
"I guess it's him na."
The door opened and both of our forehead had creased. Bumungad roon ay hindi si Kuya. It was a man in his white polo, laying his hand forward- motioning someone to come inside.
Then a shadow flitted on the wall when the most intimidating woman I knew entered. In less than no time, my heart made a violent tremor inside my chest. She was walking confidently with her arms loosed on both sides. Umarko ang isang kilay niya, sinipat ako na parang nagtatanong kung ba't ako nandito.
Hindi ko pinakinggan ang kabog sa dibdib at tumayo, showing my utmost respect.
"G-Good morning, Madame..."
Napatayo si Chelzie. Hinagod ako ng tingin ni Madame bago siya nilingon. Nataranta siya, looking on edge. I didn't know if I was mirroring the same expression.
"M-Magandang umaga po..." it was almost a whisper.
Binalik ni Madame ang tingin sa 'kin. She doesn't have to say a word. Sapat na ang itsura niya para manlambot ang mga tuhod ko. Tumalikod siya. My shoulders slouched. Pinanood ko siyang lumapit sa body guard. Chelzie took the chance para lumapit sa 'kin.
"Hindi sinabi sa 'yo ng bruhang apo?" she almost whispered.
Nangunot ang noo ko. Nang marealize na si Ate Faye ang tinutukoy niya, umirap ako at umiling.
"I haven't checked my phone yet."
"Sinasabi ko na nga ba..."
Hindi na 'ko sumagot. I know what she's thinking. Pinag-iisipan niya na naman nang masama si Ate Faye. It wasn't her fault. Hindi naman niya obligasyong i-update ako araw-araw.
"So..."
Napatuwid ako ng tayo. Sinarado ng body guard ang pinto at iniwan kami sa loob. Muling tumahip ang puso ko. Madame walked gracefully towards the couch para ilapag doon ang bag niya.
"I was wondering kung bakit hindi bumibisita si Thaliya. 'Yun naman pala, the antagonist of their lovestory is back."
Hinarap niya 'ko, nakaarko ang kilay.
"What brings you here?"
I smiled. "Binibisita lang po si Levi."
"Oh!" She laughed, nanlambot ang ekspresyon. "I forgot. Bestfriend ka nga pala niya, ano? I'm sorry. I was just sadden na ikaw pa ang unang nakita ko. I thought I'll be seeing Thaliya first bago ang bestfriend ng apo ko."
"I'm his fiancee." Halos hindi ko marinig ang sarili ko.
She cocked her head, like she was giving me a chance to take back what I've said.
Naningkit ang mga niya. "Come again?"
"I'm Levi's fiancee." Bumaba ang tingin niya sa daliri ko. "We're engaged. Two years ago. He proposed bago ako pumuntang Seoul."
Sarkastikong umikot ang mga mata niya. Ramdam ko ang paghigpit ng hawak ni Chelzie sa braso ko. Madame, wearing her disgusted look, walked straightly to the other side of the bed. Talaga bang sa harap ni Levi niya ako bubulyawan?
"Tinuloy pala talaga ng apo ko ang kahibangan niya."
There. My heart clenched.
Hanggang ngayon. Hanggang ngayon hindi pa rin nagbabago ang opinyon niya. I was slightly hoping na mapapalambot ng kondisyon ni Levi ang matigas na no niya sa relasyon namin. I hope, she could at least grant him his happiness this time dahil deserve din naman ni Levi na sumaya. Kahit hindi na lang ako ang isipin niya. Kahit ang apo na lang niya.
Kaso hindi pa rin pala.
Hanggang ngayon, hindi pa rin nagbabago ang desisyon niya. She's still against our relationship. She still didn't want me for her grandson.
I breathed out. Nang balingan ko siya, na kay Levi na ang mga mata niya.
"Hindi ka na dapat nagpakita pa. Levi and Thaliya were doing good noong wala ka." Nilingon niya ako. "They are so happy, Blaire. So happy. Do you want me to show you their pictures? Marami 'yon. Araw-araw nagsesend sa 'kin si Thaliya."
She was smiling, like she could picture out their happy moments in her mind. I tried to hold sway over my feelings. Alam ko na 'to. Hindi dapat ako magpadala. I was completely aware na lumalabas sila noon. Hindi pumapalya si Levi sa pagpapaalam sa 'kin. Hindi naman kasi maiiwasan. Thaliya and him were in the same circle. I shouldn't let Madame falsify the real story.
Trust.
That's what I had for Levi.
My eyes didn't leave Madame when she walked around the room.
"You know what, I can see that you aren't just a typical woman. May sinasabi ka rin naman sa buhay. Your family has a good reputation. Magandang asset sa pulitika. Among the other girls, I like you better for my grandson. Better..."
She halted, looking at me. Mas humigpit ang kapit ni Chelzie sa braso ko. Ramdam ko ang mabibigat na paghinga niya. She was suppresing her anger real bad. Sa kaniya ata napupunta lahat ng galit na kinikimkim ko.
"But Levi deserves the best in life..."
Mas lumapad ang ngisi niya.
"Why would I let him settle for something better if I can even give him the best? Let's admit it, Blaire. No one's the best for my grandson but the youngest daughter of Marion Tianco. Si Thaliya lang at wala ng iba."
"We're already engaged," mariin kong sabi.
For a little while, she was taken aback. Pero magaling siya. Magaling siyang magtago ng emosyon. For the next seconds, she looked amused. Nakuha pa niyang humalakhak. Nagkatinginan kami ni Chelzie. Halos sumabog ang mukha niya sa galit.
"You're making me laugh! Do you think I'll buy that? Sobrang taas ng tingin mo sa sarili mo, Blaire. Masyado kang kampante! Ano bang pinanghahawakan mo? 'Yang engagement ring niyo? I can give you times twenty of that!"
"Kahit bilhin mo pa buong UniSilver wala kaming pake sa singsing mo!"
"Chelz!"
Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Ako na ngayon ang may hawak sa braso niya, pero ayaw niyang papigil.
"Hindi naman ang cost ng singsing ang mahalaga rito 'e! Alam mo ba kung anong ibig sabihin no'n? Nangako ang apo mo sa kaibigan ko! Mahal niya ang kaibigan ko! Hindi 'yang Thaliya mo!"
Mas lumakas ang halakhak ni Madame. Napahawak ako sa batok ko. Chelzie should stop. Kahit na may lamat na ang relasyon ko kay Madame, gusto ko pa rin siyang respetuhin. Yelling her round would just aggrevate the situation. After all, Lola pa rin siya ni Levi.
At may pinagsamahan pa rin kami.
"Hopeless romantic pala 'tong kaibigan mo, Blaire. Parang ikaw. Alam mo, hija..." Humakbang siya palapit kay Chelzie, nakangiti. Mabilis na dumagundong ang puso ko. "Ang pagmamahal... lumilipas 'yan. Natatabunan. Nahihigitan. Ang kailangan ng apo ko? A woman with purpose. A woman who can give him better directions. Sino ba 'tong kaibigan mo?" She pulled away, looking at me with disgust. She then wagged her head, tumalikod, at muling naglakad-lakad. "Last time I heard, she's the least favorite Altaluna. Ni hindi nga magawang maipagmalaki ni Kristoff."
"Sumusobra ka na!"
"Chelzie!"
Nanlaki ang mga mata ko nang umamba ng paglapit si Chelzie. Mabilis kong hinigit ang braso niya para pigilan. She was seething so bad. Her hands were in a ball of fists. Halos maputol ang litid niya sa galit. Napapikit ako.
"Chelz! Please? Calm down!"
"Hindi 'e! Sumusobra na ang matandang 'to, Blaire, 'e! May I remind you that it's not your decision to begin with? Si Levi lang ang nakakaalam kung sinong gusto niyang pakasalanan! Why can't you just leave them alone?!"
"Leave them alone?!" Madame faced us, reflecting the same expression as Chelzie's. "Fine! I can leave Levi alone! But not alone with this pathetic woman! I barely knew my grandson anymore dahil sa babaeng ito! Dahil sa 'yo, Blaire! Bumabaluktot ang mga prinsipyo niya sa buhay! I've known him as the most responsible man pero ano ito? Inalok ka ng kasal? Katangahan! This is the stupidest decision he ever made! Hangga't hindi siya nagigising sa kahibangan niya, habang buhay akong may pakealam! I can't just leave him alone knowing na sasayangin niya ang buhay niya sa babaeng 'to! Isang..." halos idura niya ang salita. "Failure!"
My shoulders fell. Halos gumuho ang buong pagkatao ko nang marinig mismo sa kaniya 'yon. I could feel my heart breaking into series of fragments. Sana hindi ko na lang narinig 'yon. It wasn't only about my relationship with Levi. Hindi na lang ako nasasaktan dahil tutol siya sa relasyon namin. I was terribly hurt dahil minsan sa buhay ko, isa siya sa naging dahilan kung ba't naging matatag ako. She was once my asylum sa tuwing nakakaramdam ako ng panliliit kay Daddy. Isa siya sa mga nagtiwala sa 'kin at nagsabing magaling ako.
And now look at her.
Look at us.
She was using this against me.
"W-Why..." Nagkarerahan ang mga luha pababa sa mukha ko. "Why are you talking to me as if I'll just make his life miserable? Ganiyan po ba kababa ang tingin niyo sa 'kin?"
"Gusto mo talagang malaman?"
Her face squinched up. Lumapit siya sa 'kin, as if she wanted me to apprehend every word she'll say.
"You're one. Hell. Of a beautiful stone, Blaire. Very beautiful. Kaso..." Lumayo siya, shaking her head in dismay. "Walang silbi. Palamuti. Hanggang display lang. At si Thaliya?" She smugged. "Thaliya is one precious gem. She's worth everything. 'Yung tipong pag-aagawan. Hindi pwedeng pangdisplay lang. Kasi siya? May halaga. At hindi ko lubos na maunawaan itong apo ko..."
Her brow embowed, looking at me like I was the worst person she ever encountered.
"He's choosing a beautiful yet cheap stone over a precious gem!"
Pinalis ko ang mga luha ko. But it wasn't enough. Patuloy pa rin sa pagtutubig ang mga mata ko. Paulit-ulit na pinipiga ang puso ko. Habang tumatagal... pasikip nang pasikip sa dibdib.
But I had enough of it.
I had enough of the humiliation.
I had to stand for myself.
This wasn't us. This wasn't her. And I have to show her that I wasn't like what she's thinking. Siguro nga, at some point, failure ako. But not in this relationship. I wouldn't let this relationship be one of my failures.
Binitawan ko si Chelzie, humakbang palapit kay Madame, at pinilit na ngumiti sa kaniya.
"All my life, I always look up to you. I always care about what you think, about what you say. Kasi gusto ko, magustuhan niyo rin ako. Gusto ko, makita niyo rin yung rason kung ba't mahal ako ng apo niyo. Kaso nga lang, mukhang malabo na pong mangyari 'yun." I chuckled. "Hindi ko na po hihilingin na magustuhan niyo 'ko. Hindi ko na rin hihilingin na suportahan niyo ang relasyon namin ni Levi. That was too much to ask, I think. But there's only one thing I would like to ask."
Pinunasan kong muli ang mga luha ko. Mas nakita ko siya nang malinaw. She wasn't looking at me. Nakakuyom lamang ang panga niya at ang mga mata, nakatuon kay Levi.
"Respect." I smiled. "If you can't respect me as his fiancee, then just please... Respect me as a person. Kahit bilang tao na lang. Kahit pakitang-tao na lang. Kasi to tell you frankly? Wala po akong balak umatras sa kasal. At itong mukhang 'to?" I pointed my finger to my face. "You'll see this face often. Even without your consent, even without your support, I'll marry your grandson anyway. And whether you like it or not, I'll carry the same name as yours. So might as well respect me... or displease yourself forever."
My words seemed to pull a trigger to her gun. It was about to fire a blast. But before it could, nilampasan ko na siya. I couldn't bear another humiliation. Spare me. Nakakadurog din kasi talaga. Alam ko naman na ayaw niya sa 'kin. Pero deserve ko ba 'to? Deserve ko bang marinig ang lahat ng 'to? Hindi ko tuloy alam kung alin ang totoo sa magkaibang version ng Eliza Gilmore na nakaharap ko. Was it the one who told me that I was amazing? Or was it the one who made me feel so worthless?
Hindi ko alam.
Minsan talaga, mapapatanong ka na lang kung nagbago ba ang ugali ng isang tao, o nagbago lang ang pakikitungo niya sa 'yo. O baka naman, nakamaskara lang talaga siya noong unang nakaharap mo.
Ewan.
Magulo.
Sobrang gulo.
I could feel Chelzie trailing behind me. I was wiping my tears, halos lamasin ko na ang pisngi ko dahil hindi maampat ang pag-agos ng mga walang'yang luha. But before we could reach the door, we halted.
"He's not going to marry you, Blaire! Never!"
Marahan akong pumihit paharap, and I immediately regretted it. Nakakuyom ang panga ni Madame. Everything in her was in tensed. Maging ang dalawang palad niya, nakakuyom. She's really getting bent out of shape.
"I just tolerated my grandson's delusion once but I won't tolerate him again this time! Pangalan mo lang ang nagpapabango sa 'yo, Blaire! Pamilya mo lang ang nagpapaangat sa pagkatao mo! Pero kung wala sila? Isa kang basura!"
I inclined my head down, not wanting to look at her. Not wanting to hear anything from her. But it was pierced deeply to my head. It was making a deep cut in my chest.
I should go out.
I should run.
I shouldn't listen to her anymore.
Pero... para akong nanghihina.
"Kaya kung iniisip mo na hahayaan kong magpakasal siya sa 'yo, nagkakamali ka! As long as I'm here, I won't let your fantasies do come true!"
Chelzie cursed under her breath. She's losing her patience too. Mabuti na lang. I have to thank her for being here. At least, I don't have to deal so much with Madame's hostility. So I did what I think was right. Ginawa kong diversion ang pagpapakalma kay Chelzie.
Kasi sabi ni Mommy, hindi raw dapat pinapatulan ang taong galit. Between the two of you, ikaw ang kalmado. Ikaw ang mas nakakaunawa. Ikaw dapat ang magparaya.
Kasi kapag nagalit ka, talo ka. Sa huli, magsisisi ka.
Mahirap bawiin ang mga salitang nasabi na.
Siguro, someday... matatauhan din si Madame. Tapos marerealize niya, sobrang sakit na. Then she'll regret everything. She'll feel sorry for everything.
Kaso... hanggang regret na lang 'yon.
Kasi kahit ilang sorry pa ang sabihin, nakabaon na ang mga nasabing salita sa puso ng taong nasaktan. Kasi ang mga salitang binitiwan nang may emosyon, hindi sa isip tumatatak.
Sa puso...
"Hindi niyo po ata alam ang sinasabi niyo, Madame," said by a barritone voice.
All eyes shifted to the person who just entered. Binagsak niya ang pinto. Like a starless night sky, madilim ang mga mata niya. His lips were in a thin line, luluwa ang puso ng kahit na sino sa kaba. Mabilis na lumapit si Chelzie sa fiancee niya, anchoring her arms to his.
"You're right. Marrying your grandson is one of my sister's fantasies. Pero hindi niyo po ata kilalang mangarap ang mga Altaluna. You don't have even a single clue on how good we are in chasing our dreams."
Umismid si Madame. "Then tell your sister to keep on chasing, Zuriel. Hanggang paghahabol lang naman ang kaya niyang gawin."
"Talaga!" the bravest woman butt in. "Kahit itago mo pa ang apo mo diyan sa palda mo, kayang kaya ka naming hubaran—"
"Chelzie!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata.
"Blaire!" Tunog nauubusan na ng pasensya si Madame. "Sino ba 'tong intrimitida na 'to—"
"Don't you dare talk to her that way!"
"Zuriel!"
Napahilamos ako sa mukha ko. Chelzie was trying to square him off. Ngayon na nandito na si Kuya, mas mahihirapan ako. Nonesense ang pagpipigil ko sa sarili ko kung ayaw nilang magpaawat. Alam ko naman na ginagawa lang nila 'to para ipagtanggol ako. But I can handle myself. And they should let me handle the situation too. Kung magpapadala kaming lahat sa emosyon, sasabog ang kwarto na 'to at magkakaro'n ng lamat ang pamilya namin. I shouldn't let that happen. Because if it will...
Levi and I will suffer.
Tita Martha and Mommy will suffer.
Masisira pati ang magagandang relasyon na nabuo ng mga pamilya namin.
"Madame..." I breathed, sounded pleading. "Please? Tama na po. Kahit anong sabihin niyo, hindi niyo po ako mapipigilan. Hindi po ikaw ang magsasabi kung sinong pakakasalan ni Levi. Mahal ko po siya. At alam ko pong mahal niya rin ako. If you want to hide him from me, fine. Gusto niyo siyang ilayo, fine too. But I also want you to know that I won't back down. We already spent two years being away from each other. At kinaya po namin 'yon. Hindi po ako susuko lalo na ngayon na malapit na kaming ikasal."
"Ikasal..." she echoed. "Proud na proud ka talaga na inalok ka ng kasal ng apo ko, ano? Masyado kang nagmamalaki! 'E hindi rin naman mangyayari 'yan kung 'di ko hinayaan-"
"Exactly! Bakit hindi mo na lang din sila hayaan ngayon?"
"Stupid! Kaya ko lang naman hinayaan ang apo ko, dahil alam kong mahina ang puso niya! Obstructing him from the things he wanted to do will just aggravate his condition! Kaya kahit hindi ko gusto, hinayaan kong alukin niya ng pesteng kasal ang kaibigan mo!"
"'Then just leave them-"
"Alone?" she finished the last sentence for Kuya. Mahina siyang tumawa. "Naniniwala akong gagaling si Levi, Zuriel. Magiging malakas ang puso niya at darating ang panahon, kayang kaya niya ng iwan ang kapatid mo!" Nagliliyab ang mga mata niya nang tapunan ako ng tingin. "Kaya kung ako sa 'yo, 'wag kang pakampante! Make full use of the time that you still have someone you can refer to as your fiancee! Because once he recovered, I'll make sure that he'll marry no one but Thaliya Tianco!"
Kuya's fists were rock-hard. Kung hindi lang babae si Madame, baka kanina pa niya ito nasuntok. He treathened to come near her, maagap namin siyang hinawakan ni Chelzie. I whispered to him, telling him to calm down. Pero hindi siya nakinig.
"You can't bear the thought of risking his health but you can bear the thought of hurting him emotionally?! Really, Madame Gilmore?!"
Madame was taken aback, napansin sigurong nahigitan ni Kuya ang galit niya. Chelzie and I were holding him as tight as possible, natatakot sa pwede niyang gawin.
"You just belittled my sister here dahil lang sa palagay mo, mas may kayang humigit sa kaniya?! Come on! My sister was away for two years straight at tingin mo bulag ako?! You took the chance to play a fucking cupid between him and your favorite girl! Pero ano?! May nangyari ba?!"
Mabilis nawala ang takot sa mga mata ni Madame. She laughed her heart out.
"Zuriel... Do you really want me to answer that?"
Kuya soothe down. Slightly. I loosened my hold to his arm. Naluluha ang mga mata ni Chelzie sa galit habang hinihimas ang braso ni Kuya, may kung anong binubulong, pinapakalma pa rin siya. I breathed. Kuya's jaw clenched.
"Just accept it, Madame. Kahit anong pilit niyo, sa kapatid ko pa rin uuwi ang apo niyo."
Madame gritted her teeth. "Hindi mo alam kung anong kaya kong gawin."
"At hindi mo rin alam kung anong kayang gawin ng pamilya ko," he rebutted, mas madilim ang mga mata. "Underestimating my sister means underestimating my family too. You'll run a senate campaign next election, right? I swear, you'll regret mocking with Altalunas."
Kuya stormed out of the room, mabilis siyang sinundan ni Chelzie. Bumuga ako ng hangin at hindi na tinignan si Madame. I was afraid she wasn't yet satisfied. Baka ma-realize niya na may hindi pa siya nasasabi at bigla na lang akong sigawan ulit.
Paglabas ko ng kwarto, naabutan kong pinapakalma ni Chelzie si Kuya. They were sitting on the floor. Nakasandal si Kuya sa pader, while Chelzie was kneeling beside him. There was a drop of tear beside his eye, bakas ng sobrang galit. I was stucked staring at them. 'Di alam ang gagawin. Should I approach Kuya? Alam kong marami akong gustong sabihin. But at this point, hindi ko alam kung anong dapat. Anong dapat niyang marinig? Anong ayaw niya? Should I thank him for defending me? Should I say sorry? Naiipon na lahat ng kailangan kong sabihin pero hindi ko man lang maikilos ang mga paa ko.
I exhaled. I have to do this. I was the reason, after all.
Pero hindi ko pa naigagalaw ang mga paa ko, natigilan na ako. I saw him. Again. In my downcasting moment. He was wearing a black v-neck shirt and brown chinos. He was standing at the middle of the corridor, hindi ata talaga pwedeng wala siyang hawak na paperbag. Sa postura niya, he seemed suprised too. Sino ba namang hindi? Makakita ka ba naman ng tatlong tao na parang ewan sa gitna ng corridor. May isang naiiyak sa galit, isang nagpapakalma, at isang hindi alam ang gagawin.
Nakauwang ang bibig niya, naglalaro ang pagtataka sa mga mata. I was confused too. And curious. Bakit ba siya nandito? Bakit ko siya palaging nakikita rito? Was he really sicked? May binibisita?
Someone tapped my shoulder. Tinanguan ako ni Kuya. Hindi na ako nakapagsalita, nilampasan niya kaagad ako at dumeretso sa elevator.
"Pinauna ko na si Zuriel. Kukunin pa niya 'yung sasakyan sa parking 'e. Let's wait for him outside?"
Hindi ako kaagad nakasagot. Napalingon ako kay Jehoram. He was still there. Nakatayo, as if he knew na gusto kong lumapit. Na kailangan ko ng kausap. Napabaling ako kay Chelzie. I can't just nod at her. There seemed like some demon who was pulling me to stay and my fragile heart who was suddenly conspiring with the demon wasn't even helping.
Kumunot ang noo ni Chelzie. She followed my line of vision. Nang bumalik sa 'kin ang mga mata niya, nanunukso ang mga ito.
"Kaya pala parang ayaw umuwi ah!" Sinundot niya ang tagiliran ko.
"Chelzie!"
She laughed like evil. "Wanna talk to him?"
Napaisip ako. My heart was saying yes. But it's my mind who was asking why. At sa pagkakaalam ko, it wasn't demanding for answers at all. Sa huli, it will still say no. Solid. It always turn a blind eye to anything my heart yearns for. But I knew better. This heart of mine was made stubborn. Marunong din magrebelde. It could even declare a war to fulfill whatever it would be bent on.
"Yes, please? I want to talk to him."
And yes, my heart reigned this time.
***
414Please respect copyright.PENANAOWr7rYgbc0
414Please respect copyright.PENANAe4z50QxRGT
414Please respect copyright.PENANAZfZA1yK6RA
414Please respect copyright.PENANA9ObcoTaBeY
414Please respect copyright.PENANAhvRWZ0sPPT
414Please respect copyright.PENANAUZZfByniT6
414Please respect copyright.PENANACbEvXi9pgy
414Please respect copyright.PENANAyWQxoD55VE
414Please respect copyright.PENANAToBMhyan8Q
414Please respect copyright.PENANAWeCeE0OOx4
414Please respect copyright.PENANAAvB1IO2ptc
414Please respect copyright.PENANAQgiSJD96EP
414Please respect copyright.PENANAwAiNgvrxaS
414Please respect copyright.PENANAlch6vIaJOV
414Please respect copyright.PENANAE4KnPOYhUZ
414Please respect copyright.PENANAqZauiRGI6J
414Please respect copyright.PENANAUzHXoAt6FS
414Please respect copyright.PENANAvcCsLoLDh7
414Please respect copyright.PENANACaTVa4GkTQ
414Please respect copyright.PENANATTllGY5LRr
414Please respect copyright.PENANAr468qfjwhu
414Please respect copyright.PENANAD9yY1ywu1z
414Please respect copyright.PENANAIEYSBXCsFM
414Please respect copyright.PENANAYxoCdNlPPq
414Please respect copyright.PENANAMbl7UyoKzU
414Please respect copyright.PENANAPXSYYZp10o
414Please respect copyright.PENANADJwHmAv8Cl
414Please respect copyright.PENANAMQF1T5Sbzx
414Please respect copyright.PENANAuMLSW1hgx3
414Please respect copyright.PENANAQWm2esqGRp
414Please respect copyright.PENANAtwOMseRoCp
414Please respect copyright.PENANAXWQHutTb9o
414Please respect copyright.PENANAW4nycfSwLW
414Please respect copyright.PENANASX5nFQ3AM5
414Please respect copyright.PENANAEeAncCvqCU
414Please respect copyright.PENANAYSbcjmPpfS
414Please respect copyright.PENANABS4luAssdW
414Please respect copyright.PENANA2bSjUrH9xz
414Please respect copyright.PENANAuziR4ad6Bf
414Please respect copyright.PENANAVsGRhsaOlv
414Please respect copyright.PENANAcxg1m336R6
414Please respect copyright.PENANAXCFiEbxNCB
414Please respect copyright.PENANA4zkRW4o8be
414Please respect copyright.PENANACf0MZ9lg2V
414Please respect copyright.PENANANXdR85H4kU
414Please respect copyright.PENANAnltrfe2MvT
414Please respect copyright.PENANA8XctdZAd95
414Please respect copyright.PENANAcpy6Fl9xU7
414Please respect copyright.PENANAACtn7eghsk
414Please respect copyright.PENANAM3xua1j2or
414Please respect copyright.PENANAa0QFwsd6r6
414Please respect copyright.PENANAJjFBD0LOC2
414Please respect copyright.PENANAsThGnTkYMm
414Please respect copyright.PENANA2DWGZ2ytiQ
414Please respect copyright.PENANAx7a7CSePFh
414Please respect copyright.PENANAK7nAieTF0G
414Please respect copyright.PENANA8NTMy0Xlqw
414Please respect copyright.PENANAXkTwL4ld89
414Please respect copyright.PENANAmOGMXvf0AF
414Please respect copyright.PENANA8ScGzouVHn
414Please respect copyright.PENANAUH7mT2jLtZ
414Please respect copyright.PENANAQAvw6BrJFL
414Please respect copyright.PENANAPfQC0Bk2KH
414Please respect copyright.PENANAYbfZsEl6IN
414Please respect copyright.PENANAMGJWIP0AjF
414Please respect copyright.PENANA1maDecdRxt
414Please respect copyright.PENANAiAL3Ptjh5e
414Please respect copyright.PENANAxjHjcweozk
414Please respect copyright.PENANA610kLFbrFv
414Please respect copyright.PENANAX6eqaNjsMw
414Please respect copyright.PENANAGeFEer8kL8
414Please respect copyright.PENANAd1Y8HSzNnD
414Please respect copyright.PENANAvMqpS5qk01
414Please respect copyright.PENANAOXYq3aRo3D
414Please respect copyright.PENANAWj5HwmUngz
414Please respect copyright.PENANAEhg9kFvCVN
414Please respect copyright.PENANAK5gXAIOqC0
414Please respect copyright.PENANAv0Kzx2kdEu
414Please respect copyright.PENANAuKjxP8TblN
414Please respect copyright.PENANAGx7usZRmJP
414Please respect copyright.PENANAYfvlY3YxOM
414Please respect copyright.PENANAlvQz8pqqhL
414Please respect copyright.PENANAZaERR4OQ6g
414Please respect copyright.PENANAis2Xn2mtrx
414Please respect copyright.PENANAeHFVxHCyG7
414Please respect copyright.PENANAnGGdLueyCn
414Please respect copyright.PENANAlWckI326Bo
414Please respect copyright.PENANADZUjDAtJLA
414Please respect copyright.PENANAmMxrolthod
414Please respect copyright.PENANAB7658ARvCo
414Please respect copyright.PENANAbcSI2VJSRn
414Please respect copyright.PENANAFr5AYQ49nL
414Please respect copyright.PENANAihtS7R5r9z
414Please respect copyright.PENANAeI7q97MCeI
414Please respect copyright.PENANAJTKpPA34ak
414Please respect copyright.PENANAMRirI9n2FK
414Please respect copyright.PENANAeckaxlg0wY
414Please respect copyright.PENANAuQT6ZCs6xn
414Please respect copyright.PENANASdheodu30d
414Please respect copyright.PENANAe4I8bowgLs
414Please respect copyright.PENANAgQprw64jOi
414Please respect copyright.PENANAOupyjl63gn
414Please respect copyright.PENANAEVoqGHb8EG
414Please respect copyright.PENANAFvfj5NKwuf
414Please respect copyright.PENANAtccM2WTkCv
414Please respect copyright.PENANAlJAkDcK8wd
414Please respect copyright.PENANAXEAJcdUQdQ
414Please respect copyright.PENANAslemnfoyBv
414Please respect copyright.PENANAg4icrxj8dG
414Please respect copyright.PENANAHIj6WNaKH9
414Please respect copyright.PENANAAKCzqSSHlr
414Please respect copyright.PENANAWgqNG6nisj
414Please respect copyright.PENANATtCsARxn93
414Please respect copyright.PENANAu1Yo4Wt8Z9
414Please respect copyright.PENANAaKLhJ4tObr
414Please respect copyright.PENANAbcF8v2dILs
414Please respect copyright.PENANAsv5l5e2WSq
414Please respect copyright.PENANAPncehlxHmV
414Please respect copyright.PENANAWde4pTO0RY
414Please respect copyright.PENANAxhNGX7iiBT
414Please respect copyright.PENANAlDOLY1KIPA
414Please respect copyright.PENANAF5GcuauhWo
414Please respect copyright.PENANAdoG3K3t9Tq
414Please respect copyright.PENANAmCFSYC2YBm
414Please respect copyright.PENANA4NSgq7KRqL
414Please respect copyright.PENANAFKUNcnHINF
414Please respect copyright.PENANAjVTBkoqpf0
414Please respect copyright.PENANAlR9pSwy8BX
414Please respect copyright.PENANATqcpLF8Nfy
414Please respect copyright.PENANAjjG1K8aT2U
414Please respect copyright.PENANAPDqWtDFVd6
414Please respect copyright.PENANAetjnKwq8pH
414Please respect copyright.PENANATEpNbgPF9k
414Please respect copyright.PENANA2MPMewZyGX
414Please respect copyright.PENANAWR8MssKsts
414Please respect copyright.PENANAmPCYMX0ipa
414Please respect copyright.PENANAvF9O5FHY3J
414Please respect copyright.PENANAIjRICWZWwG
414Please respect copyright.PENANAPcI4V9TLih
414Please respect copyright.PENANAYWieCGkqQb
414Please respect copyright.PENANAHc6Z1DWdGr
414Please respect copyright.PENANAoGpb0HMISK
414Please respect copyright.PENANA1TM1oKhTcT
414Please respect copyright.PENANASywi6qG8Hu
414Please respect copyright.PENANAFkWUvh6Tao
414Please respect copyright.PENANAFJw8UZcW4s
414Please respect copyright.PENANAQEaVCcPs5s
414Please respect copyright.PENANA8tAWmSOPkD
414Please respect copyright.PENANAZJnLJJz5yB
414Please respect copyright.PENANABmWPWx07dp
414Please respect copyright.PENANAlRCzKI4FKi
414Please respect copyright.PENANAm7SnumMOS9
414Please respect copyright.PENANAKEwqTTuC1c
414Please respect copyright.PENANAkap334MP8H
414Please respect copyright.PENANAK7QoYJwmxf
414Please respect copyright.PENANAdtsynkSt0Y
414Please respect copyright.PENANA724MLZNrXs
414Please respect copyright.PENANAZWT793kUD3
414Please respect copyright.PENANANzlwaKNv9W
414Please respect copyright.PENANARSkSJ0Q1Kd
414Please respect copyright.PENANA8g3TqP4TUD
414Please respect copyright.PENANAJrjwSrdN15
414Please respect copyright.PENANAi9bT2vypNu
414Please respect copyright.PENANAfxEKKwOfh1
414Please respect copyright.PENANA1cB6d5nElq
414Please respect copyright.PENANApFhDo7B1Z0
414Please respect copyright.PENANA80xglTFN8f
414Please respect copyright.PENANAvySyjEWXvJ
414Please respect copyright.PENANAiJoSo9jJii
414Please respect copyright.PENANAVXcWqjlSIc
414Please respect copyright.PENANAol5OLMPc8K
414Please respect copyright.PENANAZyDYBJFwkw
414Please respect copyright.PENANAPXYocgP4c7
414Please respect copyright.PENANAIDGzG20ptC
414Please respect copyright.PENANA37dv2inPOr
414Please respect copyright.PENANA9dmCZdnQhN
414Please respect copyright.PENANA99wEF3nnBN
414Please respect copyright.PENANAxEXTRAUQlJ
414Please respect copyright.PENANA7YBMPaLipO
414Please respect copyright.PENANAwOaDS0JAz8
414Please respect copyright.PENANAbMSoei43lC
414Please respect copyright.PENANAvLwG01oYBi
414Please respect copyright.PENANA2SubPqqxnk
414Please respect copyright.PENANAV6P3Yrjqyo
414Please respect copyright.PENANAOE7hM19nwc
414Please respect copyright.PENANA2EC6z8rI5S
414Please respect copyright.PENANARIVUCTkoD4
414Please respect copyright.PENANA5xwKKH0mgC
414Please respect copyright.PENANAyDhtXE5bKL
414Please respect copyright.PENANAr46p5w9yOZ
414Please respect copyright.PENANAIdV5VOQwq0
414Please respect copyright.PENANAMLd70svPAU
414Please respect copyright.PENANAim6S3YAJZr
414Please respect copyright.PENANA0SR7nKZFHP
414Please respect copyright.PENANA3VRHJ095Qf
414Please respect copyright.PENANAJmuthmN7gK
414Please respect copyright.PENANARpkPV6m8Ow
414Please respect copyright.PENANAvzn8evMnSo
414Please respect copyright.PENANARAdLR4JOQZ
414Please respect copyright.PENANAFCj4ejmrLQ
414Please respect copyright.PENANACNsVqnqbbM
414Please respect copyright.PENANAfgGg0JEj4J
414Please respect copyright.PENANAPDkr89qh7A
414Please respect copyright.PENANA47LZnaMkn6
414Please respect copyright.PENANAa1DpBXFzSJ
Proverbs 4:23 |414Please respect copyright.PENANAS8qWcz9CWT
414Please respect copyright.PENANAr7IJ7TkvMR
Above all, guard your heart, for everything you do flows from it.