x
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9FryGymapQ
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWRD644DTOC
فصل اول
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3fSYI2TJfH
روزی روزگاری، در روستایی کوچک، دختری به نام سابرینا جوزف زندگی می‌کرد. او چشمانی آبی، موهایی زرد و ابروهایی زرد داشت و با مادر پیر و ضعیفش، بتی، زندگی می‌کرد. پدر سابرینا سال‌ها پیش فوت کرده بود و از آن زمان، او به تنهایی از مادرش مراقبت می‌کرد.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqpFcmMeR5m
خانه آنها قدیمی و فرسوده بود. سقف خانه خراب بود و وقتی باران یا برف می‌بارید، آب به داخل نشت می‌کرد. در گوشه‌ای از خانه، تختی با پایه شکسته وجود داشت که با آجری تکیه داده شده بود - بتی روی آن می‌خوابید. زیر تخت یک جعبه مقوایی بود که سابرینا شب‌ها از آن به عنوان تشک استفاده می‌کرد.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsZ4Ci5VMrm
یک روز صبح، سابرینا از خواب بیدار شد، دست و صورتش را شست و رفت تا انباری را بررسی کند. فقط یک تکه نان و کمی پنیر باقی مانده بود. آهی کشید، آنها را در بشقابی گذاشت و برای مادرش آورد.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3TFxf5N55S
«صبح بخیر، مامان قشنگم. بفرمایید، صبحانه‌تان را بخورید و بعد داروهاتان را مصرف کنید. من باید بروم سر کار.» او گفت.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7qrm0cgvnZ
مادرش به آرامی پاسخ داد: «دختر عزیزم، داروهایم تمام شده. می‌توانی موقع برگشت مقداری تهیه کنی؟»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ96S2d1bK6X
سابرینا پیشانی مادرش را بوسید. «البته، مامان.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡADlCqZXnHv
لباس‌هایش را عوض کرد و رفت. سابرینا در یک کارگاه خیاطی کوچک کار می‌کرد. رئیسش، آقای فرانسیس، مردی تپل با ابروهای مشکی پرپشت، سبیل و چشمان تیره بود. او در آنجا با دختر دیگری به نام کاترینا کار می‌کرد که او هم چشم و ابروی تیره‌ای داشت.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4uWS2PD50X
وقتی سابرینا وارد کارگاه شد، سلام کرد و گفت: «صبح بخیر، آقای فرانسیس.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzQu41RoqLT
او در حالی که وارد می‌شد و پشت میزش می‌نشست، گفت: «صبح بخیر، خانم جوزف. لطفاً به دفتر من تشریف بیاورید.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzaBd0yJtca
سابرینا نگاهی گیج به کاترینا انداخت که کاترینا فقط شانه‌هایش را بالا انداخت. سابرینا نفس عمیقی کشید و وارد دفتر شد.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsRfsVwT30Q
«بله، آقا؟» او پرسید.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMg9RuOhGSJ
آقای فرانسیس با لحنی پشیمان گفت: «خانم جوزف، متاسفم که باید شما را رها کنیم. یکی از مشتریان از کار شما راضی نبود.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmTqH4X85O7
سابرینا التماس کرد: «اما آقا، من به این شغل نیاز دارم.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwNiW3Rk3ph
«متاسفم، خانم جوزف. تصمیم من قطعی است.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcxdCxwnpL6
بغضی گلوی سابرینا را گرفت. او با ناراحتی و آهی عمیق از کارگاه بیرون آمد. با خودش زمزمه کرد: «باید یه کار دیگه پیدا کنم.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOjd5ln77ot
او در روستا پرسه می‌زد و از هر مغازه‌ای سوال می‌کرد، اما هیچ‌کس استخدام نمی‌کرد. ناامید، روی نیمکتی نشست و سرش را پایین انداخت.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyAemi1L6s0
سپس ایده‌ای به ذهنش رسید: می‌توانست موهایش را بفروشد.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAVn96BmuMM
او بی‌سروصدا به خانه برگشت. مادرش خواب بود. سابرینا با لبخندی غمگین، به آشپزخانه رفت و یک قیچی پیدا کرد. موهای طلایی‌اش را بافت، آنها را کوتاه کرد و بی‌صدا از خانه بیرون رفت. به مغازه کلاه گیس فروشی رفت و موهایش را فروخت.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVvIZ54puPj
همین که با مقدار کمی پول از مغازه بیرون آمد، مردی توجهش را جلب کرد. او چشمان آبی و موهای مشکی داشت و برای اینکه شناخته نشود، کت بلند و کلاهی به سر گذاشته بود. نام او جکسون بود، مرد ثروتمندی که سعی می‌کرد مورد توجه قرار نگیرد.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCFrMRueyYJ
وقتی سابرینا او را دید، گونه‌هایش سرخ شد، بدنش گرم شد و دستانش عرق کرد - انگار در نگاه اول عاشق شده بود.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjqtulYJjNm
درست در همان لحظه، یک دزد به او برخورد کرد. او به زمین افتاد و پول‌هایش پخش شد. دزد پول‌ها را قاپید و فرار کرد. سابرینا سعی کرد او را تعقیب کند، اما پایش آسیب دیده بود و نمی‌توانست حرکت کند.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjSAIgfz7T5
جکسون بلافاصله به دنبال دزد دوید. او را در کوچه‌ای تعقیب کرد و با مشت به صورتش کوبید و پول را از او پس گرفت. او به سمت مغازه کلاه گیس فروشی دوید.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡcXoGgH4bQz
سابرینا روی نیمکتی در همان نزدیکی نشسته بود و گریه می‌کرد. جکسون به او نزدیک شد.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSCIePtjmsT
«حالت خوبه؟» پرسید.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5TW72Ioi6X
او هق هق کنان گفت: «او پولم را گرفت...»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjlIU71rhyI
جکسون در حالی که پول را به سمتش دراز می‌کرد، گفت: «من آن را برایت پس گرفتم.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGxpWNvlDtK
سابرینا سرش را بالا آورد، پول را در دستان او دید و چهره‌اش از آسودگی روشن شد.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzCUEN6ocXK
«خیلی ممنونم.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ89Gd5VSUMp
«خواهش می‌کنم. می‌خوای ببرمت کلینیک واتسون؟ اون پا خیلی بد به نظر می‌رسه.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxOnhdCSlTZ
«نه، ممنون. حالم خوب میشه.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡs59ms3jooL
«پس حداقل بذار تا خونه همراهیت کنم.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSYcIDby7fM
سابرینا مکثی کرد، سپس سر تکان داد. «باشه.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKHMHml38rk
جکسون پیشنهاد داد: «به من تکیه کن تا راحت‌تر راه بروی.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡT4cwjS7yFZ
دوباره سر تکان داد و به او تکیه داد. با هم سوار کالسکه شدند. سابرینا از پنجره به بیرون نگاه می‌کرد در حالی که جکسون نمی‌توانست نگاهش را از او بردارد.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡg4puJOFqMs
او به آرامی گفت: «لطفاً اینجا توقف کنید.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1Xqzt9JGNj
جکسون به کالسکه‌چی گفت بایستد و کمکش کرد پایین بیاید. نگاهی به خانه‌ی فرسوده‌ی او انداخت و غمی عمیق بر دلش نشست.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXpsi0jFKZ8
سابرینا گفت: «دوباره از شما متشکرم.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9GJrh99Zpd
او پاسخ داد: «چیزی نبود.»
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhlQCfifbdp
او لبخندی زد و وارد خانه‌اش شد. جکسون به کالسکه برگشت و از پنجره به بیرون نگاه کرد، در حالی که هنوز افکارش متوجه سابرینا بود.
18Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbwZw5fKd0j
