Peace be with you
"Ma'am..."
Tinanggap ko ang papercup ng mainit na chocolate na binili pa ni Jehoram sa vendo. We were in the hospital's garden, sitting on the aluminum bench. I could't help but to appreciate the grandeur of the majestic scenery and the languor of the afternoon breeze, giving tranquility to my heart and wholly dissipating the pressure into thin air.
There were Banaba and Flambuoyant trees around, giving life and colors to the scenery. Sa ilalim ng mga puno ng Narra, may upuan at mesa na nakapaikot sa mga katawan nito. Ginawa malamang sa mga gustong magpicnic. Dagdagan pa ng mga Aster, Sampaguita, at Orquids na namumulaklak sa bawat gilid. There were also aluminum benches facing the statue of St. Joseph. Matibay na nakatayo ito sa gitna at gawa sa marbol. Payapa rin ang lugar. Palibhasa, kaunti lang ang mga tao. The monotonous chirping of the birds and the muffled sounds of the brushing leaves were like music to my ears.
Pakiramdam ko, nasa isang palasyo kami. O kaya naman, 'yung mga garden sa enchanted schools na madalas kong maimagine kapag nagbabasa ako ng libro noong bata. 'Yun bang, punong puno ng magic. This place was amazing, ginawa talaga siguro para pagaanin ang loob ng mga pamilyang nalulungkot dahil sa kondisyon ng mahal nila sa buhay.
"Ang ganda rito..."
I felt the zephyr-like wind kissed my cheeks. Tumango si Jehoram.
"Last year lang kasi binuksan 'e. Kaya naaalagaan pa. Tsaka masyado rin kasing secluded 'tong area na 'to. Sinadya siguro para hindi dagsain ng mga tao. Sana lang maalagaan talaga nang maayos. Madalas kasi, sa una lang maganda."
"Parang 'yung garden namin dati sa school ko no'ng high school. Maganda lang din sa una. Tapos 'yon... Hindi pa kami nakakagraduate, pinasara rin kaagad. They failed to preserve the beguiling beauty of the place."
He nodded. "Nakakapanghinayang. 'Wag nga lang sana mangyari rito 'yon. This place has a good ambiance. Mas'werte tayong nakakaabot sa gan'tong lugar. Kasi 'yung iba? Hindi nabibigyan ng chance. Before they knew it, wala na, sira na."
"So mas'werte ako kasi dinala mo 'ko rito?"
He looked at me, then his dimples appeared. "Dito rin kasi ako pumupunta kapag malungkot ako."
"Sino ba nagsabing malungkot ako?"
"Mata mo."
My brow shot up. Ginaya niya ang parehong ekspresyon. Napakurap ako. I shifted to my seat at humigop ng mainit na tsokolate. I noticed the side of his lips rose. Pinanatili ko ang mga mata ko sa marble statue ni St. Joseph at ng hawak nitong bata.
"Alam mo, Ma'am, hindi naman lahat ng salita na nasa isip ng tao, kayang sabihin verbatim. Kaya nga 'di ba sabi nila, eyes are windows to the soul. Kasi kahit tahiin mo pa 'yang bibig mo, basang-basa ka naman diyan sa mga mata mo. Unless pumikit ka, try mo."
My brows corrugated in a monkey frown.
"Ba't naman ako pipikit?"
"Wala lang, pikit ka lang."
My hand flew to his arm, it squirmed. "Pinagtitripan mo lang ako!"
"Bakit naman kita pagtitripan? Dinala na nga kita rito para gumaan feelings mo 'di ba? Bilis na!"
I grimaced at him. Nanatiling nakaangat ang gilid ng labi niya. Hindi man lang siya nasindak sa sama ng tingin ko. Nakuha pa niyang iangat baba ang mga kilay niya. Proud pa siya sa naisip na idea. Kalaunan ay marahas akong bumuga ng hangin at defeated na tumango.
"Fine!"
Bago ko maisara ang mga mata ko, kita ko ang malapad niyang pagngisi. I twitched my lips, getting awkward dahil feeling ko, para na 'kong tanga na nakapikit dito. Baka mamamaya pinagtitinginan na pala kami!
"Hoy, nakapikit na 'ko! Ano na?"
Wala 'kong narinig na boses. Pinakiramdaman ko ang paligid. Hindi naman gumalaw ang inuupuan namin. I was confident that he was still there. And before he could come up with a puerile idea, I immediately grabbed his hand.
"Kapag iniwan mo ko, sasapakin talaga kita!"
Pero hindi pa rin siya nagsasalita. I had that uncanny feeling na parang may nanonood sa 'kin. My upset stomach was starting to flutter. Bahagya kong inangat ang talukap ng mga mata ko, curious kung ba't ang tahimik niya.
"Jehoram?"
I felt him moved his hand, napabitaw ako do'n.
"Wala. Sige, dilat ka na."
Ridges formed in my forehead nang sulyapan ko siya. He was scratching his nape, again. Sumandal siya. Hindi ko inalis ang mga mata ko sa kaniya.
"What was that?"
He smiled, iling lang ang sagot. I raised my shoulders momentarily at umayos na rin ng upo.
"Kaya ba lagi kitang nakikita rito sa ospital? Pinupuntahan mo 'tong garden?"
He shook his head, nananatiling tikom.
"'E ano?"
"Binibisita ko 'yung kapatid ko."
"May kapatid ka?" I was slightly stunned. Akala ko, nag-iisang anak lang siya.
The corners of his mouth turned up upon seeing the reaction. "Si Annie. Dito rin siya naka-confine. Diyan lang, sa taas ng k'warto no'ng kaibigan mo."
It took seconds before I reacted. Not to debase his capability to sustain his sister's needs, but this was a private hospital. Malaki ang gastusin sa ospital na 'to. Walang libre. At sa pagkakaalam ko, hindi naman gano'n kalaki ang kinikita ng mga nagtatrabaho sa palengke- as per Manang Beth. Baka naman kay Mang Diego? Pero hindi rin naman super malaki ang pasahod sa kanila ni Mommy.
Instead of asking him, tumango na lang ako, not wanting to make him feel offended.
"Anong sakit niya?"
"Progeria..."
"Progeria?"
Tumango siya. Sobrang casual. Parang ubo lang ang sakit ng kapatid niya. He was still smiling. Na akala mo naman, paracetamol lang ang katapat ng Progeria. Tapos bukas, gagaling din.
But we all knew it wasn't like that.
"'E 'di ba..."
Tumango ulit siya, nakaangat pa rin ang magkabilang sulok ng mga labi. But this time, it was a closed-lip smile.
"Wala pang lunas," sagot niya.
"Anong... sabi ng doctor niya?"
Malungkot siyang ngumiti. "14 years..." he traced, pinaikot-ikot ang tsokolate sa loob ng baso.
And there, I saw it. I saw the streak of pain in his eyes. Napatunayan kong tama nga siya. Na ang mga bagay na hindi naririnig sa labi, nakikita sa mga mata.
"14 years lang raw ang kayang itagal ng buhay niya."
My heart suddenly bled for him. Sa sandaling nakilala ko si Jehoram, I've been so amazed at how positive he was disposed to life. Parang hindi ako sanay na makita siyang gan'to. He's pained. Obviously. Like I was being introduced to a new version of him. 'Yung Jehoram na malungkot. 'Yung Jehoram na may mabigat na pinagdadaanan.
And I wasn't used to this.
Pakiramdam ko, obligado akong pagaanin ang nararamdaman niya.
"Jehoram..."
Nag-angat siya ng tingin sa 'kin. And I wish he did not. I never knew I could be as affected as this pagdating sa agony ng ibang tao. Siguro nga, gan'to talaga. We all had that innate capacity para makaramdam ng sympathy sa iba.
"Ang hirap, 'no? Ang hirap na para kang araw-araw pinapatay ng takot. Takot kasi... alam mo 'yon? Hindi naman natin hawak ang buhay nila. 'Di natin alam kung anong plano ng Diyos sa kanila... sa 'tin. Nakakatakot kasi... baka isang araw, magising ka na lang... wala na."
He looked up, pinagmasdan ang paggalaw ng mga ulap.
"Araw-araw..." He swallowed a lump in his throat. "Araw-araw lumuluhod ako sa harap Niya. Nagmamakaawa. Kasi, kung hindi kayang pagalingin ng gamot ang kapatid ko. Baka naman..." His eyes bore into mine. "Siya, kaya Niya? Baka... mapagaling Niya?"
I pursed my lips.
"May awa naman ang Diyos, Jehoram. For sure, tutulungan niya ang kapatid mo."
His eyes brighten up, like I just lit a fire under him. He briefly raised his head, matamis na ngumiti sa 'kin.
"I'm sure of that as well."
Naroon pa rin ang ngiti sa mga labi niya nang simutin niya ang sariling tsokolate. I did the same. We lapsed into defeaning silence for a moment. Nang kapwa kami matapos sa pag-inom ay kinuha niya sa 'kin ang baso. He gently threw it inside the trashbin just beside the bench.
"Pero alam mo..." Umayos muli siya ng upo. "Iniisip ko... Siguro nga. Baka nagkakamali lang 'yung doktor niya. 'E kasi... tao lang naman sila 'di ba? Nagkakamali rin? Hindi naman sila ang makakapagsabi ng life span ng isang tao."
I nodded my head, wearing the encouraging smile. "I'll pray for her recovery..."
Mahina siyang tumawa. Mas napangiti ako. He messed with my hair again. Hinayaan ko na lang. Sandali kong naalala si Levi. He loved doing that too. Kaso, kasabay ng pag-alala sa kaniya, ay ang ala-ala ng mga salita ni Madame. Instead of getting drowned in my own thoughts, I racked my head.
"Kahit karugtong na lang sana ng buhay niya. Dagdagan lang, gano'n. 'Wag naman 14 years. Grabe naman 'yon."
Inayos ko ang buhok ko. "How can I help?"
"How can I help?" he returned the question.
I chortled. "Let's just be here for each other."
Umarko ang kilay niya sa 'kin. Na para bang nagtatanong kung seryoso ako. Itong Jehoram na 'to. He really never took me seriously. Kapag gan'tong tinataasan niya 'ko ng kilay, feeling ko napaka-unbelievable lahat ng sinasabi ko. Parang gusto pa niyang matawa. Mahilig talagang manira ng moment ang lalaking 'to.
"What?" I tried to sound pissed, kaso hindi maalis ang multo ng ngiti sa mga labi ko.
He shrugged, hindi siya sumagot at pinagkrus lang ang mga braso.
"Kasi you know. Pareho lang naman tayo 'e. Parehong nahihirapan kapag nahihirapan ang mahal natin sa buhay. Parehong walang magawa—"
"Meron."
"Ha?"
"May magagawa tayo." Naningkit ang mga mata niya sa pagngiti.
"Ano?"
He leaned closer to me. Napakurap ako. I barely moved my head when I felt his breath on my ear.
"Let's pray together," he whispered, nakangiting lumayo.
It left my mouth in agape. Bumaba ang tingin ko sa mga kamay niya. He was removing a bracelet from his wrist. May multo pa rin ng ngiti sa mga labi. Pinapanood ko lang ang ginagawa niya.
For a moment, bigla kong nakita ang pagiging Altar server sa kaniya. P'wede rin palang maging maamo ang katulad ni Jehoram na sobrang tough ng features. Sa totoo lang kasi, hindi nagcocomplement ang personality ni Jehoram sa charisma ng mukha niya. Kung magiging artista siya, malamang puro mischievous roles ang ibibigay sa kaniya. If not because of his smiles- kasi really, constant na ata sa kaniya ang pagiging smiling— his face looked uncivil. 'Di mo iisiping friendly pala sa totoong buhay. 'Wag niya lang talagang aalisin ang ngiti niya kasi mukha siyang naghahamon ng away.
"Isaiah, chapter 41, verse 10."
Napapitlag ako ng abutin niya ang left hand ko. I immediately took it back. Halatang nagulat siya. But before he could utter a word, binigay ko na sa kaniya ang kanan kong kamay. He smiled, halatang relieved.
"Do not fear, for I am with you; do not be dismayed for I am your God. I will strengthen you and help you; I will uphold you with my righteous right arm," he recited the verse in verbatim.
There were only two circumstances that I could recall how it blew my mind— in such a beautiful way, of course. Una, noong pagkagraduate ko ng college at may surprise celebration a day after. Hindi naman kasi ako nagtapos with flying colors. Tamang pasado lang. And it was Dad who organized it. Pangalawa, 'yong time na nagpropose sa 'kin si Levi. 'Yun bang, hindi ako makapagsalita. 'Yung parang... may umaalon sa dibdib ko. I was deeply lost in my track, at ngayon, nararamdaman ko na naman siya.
I was left dazed, pinagmamasdan ang rosary bracelet na ikinabit niya sa palapulsuhan ko.
"All we have to do is to trust. May mga bagay na hindi kayang gawin ng tao, pero kayang gawin ng Diyos. Tama ka, hindi natin kayang makaimbento ng gamot. Pero kaya nating maniwala. Wala namang masama sa paniniwala 'di ba? Na kasama natin Siya? That will be our strength. Sa tuwing pinanghihina sila ng sakit nila, tayo ang magiging malakas para sa kanila. Kasi, ang pangit naman kung nanghihina na nga sila, tapos sasabayan pa natin 'di ba?"
I nodded, sa wakas ay nahatak na rin pabalik ang lumilipad na isip.
"And the best way to be strong is to believe that He's here. Alive. And uplifting. Amen?"
I chuckled and nodded. "Amen!"
Natawa rin siya at muling ginulo ang buhok ko. I couldn't just refrain myself from smiling. Parang biglang natunaw lahat ng sama ng loob ko kanina. Funny how he could do all of these even without any idea kung anong problema ko. Ni hindi niya nga kilala si Madame Eliza. Hindi niya alam kung anong nangyari kanina. But there he was. Nagawa niyang pagaanin ang loob ko.
"Paano mo nagagawa 'to?" Dinungaw niyang muli ang mga mata ko. "Maging positive kahit sobrang hirap na... How can you be so strong?"
"A man only becomes strong when someone's making him feel strong. Kapag alam niyang may kasama siya. 'E hindi naman ako mag-isa. 'Di ko nga alam kung ba't nauso ang salitang mag-isa, 'e palagi naman natin Siyang kasama."
I was smiling constantly from ear to ear. I just really feel so proud of him. Kahit pa hindi naman ako ang nagpalaki sa kaniya. His parents must be so proud too. Ang laking relief siguro sa kanila na si Jehoram ang anak nila. He's too good to be true. I've been to many places around the world. Nanirahan sa Manila, nag-aral sa isang prestihiyosong university, nagtravel sa Spain, England, Turkey, Greece, at tumira ng dalawang taon sa South Korea.
Pero ngayon lang ako nakakilala ng lalaking katulad ni Jehoram.
A man who was as ethical as him. 'Yung tipong hindi natatakot na baka ngiwian siya ng mga tao dahil sa mga sinasabi niya. A man who has the power to raise someone's moral and spirit people up. Sobrang genuine lang.
Annie's lucky to have him as a brother.
"Thank you..."
He gaped at me. Looking amused. Na naman. Para bang laging first time sa kaniya kapag nagpapasalamat ako. Gano'n ba ako ka-ungrateful sa paningin niya? Natawa ako.
"Friends na tayo ha?"
Hindi siya sumagot. Tipid lang siyang ngumiti at nag-iwas ng tingin. Nilaparan ko ang ngisi ko. My time to messed up with his hair. Tinapunan niya lang ako ng tingin at inirapan. I laughed. He moved his head sideways, hinahatak pababa ang gilid ng labi na hindi mapigilang umangat.
I was lighthearted. Kahit 'di niya sabihin, alam kong friends na kami.
Unfortunately, that was the last time na nakausap ko si Jehoram. For the next days, hindi na kami nagkita ulit. May times na dumadaan siya sa gate namin kapag umaga para mag-abot ng kung anuman kay Mang Diego. 'Di ko naman siya naaabutan. I just heard it from Garette. Ang ingay kasi nila magkwentuhan.
Hindi na rin kami nagkikita sa ospital. Iyon na rin kasi ang huling beses na nadalaw ko si Levi. Kuya forbade me to. Pahupain ko lang daw muna ang galit ni Madame. Hindi na 'ko umalma. Marunong din naman akong makinig. I just thanked him for defending me at nagsorry dahil nadamay siya. I also plead na 'wag ng banggitin kay Mommy. She's friends with Tita Martha. Ayoko sanang madamay sila sa issue namin ni Madame.
"Blaire!"
Hindi pa ako nakakababa ng hagdan, sinalubong na 'ko ni Mommy. She looked pissed, tightly holding the phone in her hand. Mukhang katatapos lang ng pag-uusap nila ng kung sino.
"Your Ninong Zach called! Nagcancel ka raw ng appointment?"
"Good morning..." I greeted with a beso. "About the car?"
Plano ko kasing bumili ng sasakyan. Magiging sobrang busy raw kasi si Mommy the following weeks. Hindi ko mahihiram ang Chevrolet. Hindi naman pwedeng makisakay kay Bailey. Palagi siyang may secret rendezvous. Si Kuya, as if namang pasasakayin ako no'n. 'E madalas ngang wala ang Bugatti niya sa garahe.
I wasn't really conversant with cars and their brands. Busy ang mga kapatid ko kaya ang sabi ni Mommy, ipapasama niya na lang si Ninong Zach. He's got a nice taste.
"Why did you cancel it?"
Naglakad ako patungong dining hall, nakabuntot naman sa 'kin si Mommy.
"I have other plans."
"What other plan? Hindi ka na kukuha ng sasakyan? You should've told us earlier! Nakakahiya sa Ninong Zach mo dahil nagulo lang ang schedule niya!"
"Bibili pa rin naman ako ng sasakyan. Pero hindi bukas. And don't worry, okay? Nakausap ko nang maayos si Ninong. He told me it's okay. Kahit ako na lang kakausap sa car dealer one of these days."
Naabutan ko roon si Kuya. He's sitting on his usual chair, taking small mouthfuls of his coffee. Nakagayak siya at mukhang papasok na ng opisina. He put down his mug, looking at me with visible question mark on his forehead. Nagkibit ako ng balikat at umupo.
"Ano ba kasing gagawin mo bukas? Magbabantay kay Levi? I can talk to Martha para sabihing hindi ka free!"
Mabilis akong umiling. Lalo na nang mapansin ang pagdilim ng mukha ni Kuya.
"Hindi sa ospital, 'My..."
"'E saan nga? It's Sunday!"
Exactly. Tomorrow's Sunday.
Tinigilan na rin ako ni Mommy after a minute. I had to thank Kuya sa almusal na 'yon. Siya kasi ang umagaw sa atensyon ni Mommy. He discussed few things to her regarding his businesses, of course. Pansamantalang nalimutan tuloy ni Mommy ang inis niya sa 'kin.
Sa k'warto lang ako nang maghapon. Nagreply na sa 'kin ang secretary ko. According to her, sinabihan daw siya ni Dad na ito na ang bahala sa mga pending. 'Wag na raw magsend ng kahit anong file sa 'kin. Hindi ko alam kung positive ba 'yon o negative. Positive kasi nabawasan ang mga dapat kong problemahin? But it wasn't like that. Alam kong masama pa rin ang loob ni Dad sa 'kin. Baka nga nasira ko pa ang kapiranggot na tiwala niya. He didn't even inform me na nasa Seoul na pala siya.
When evening came, I made myself busy sa pagpili ng susuotin para bukas. Nakalatag ang mga damit ko sa ibabaw ng kama. There were pairs of jeans and blouse, may mga dress din, at mahahabang skirt. It has been a long time noong huling nagpunta ako roon. Bata pa ako. Hindi ko alam kung may dress code ba. Ano ang bawal at ano ang dapat?
I was standing beside my bed habang sinusuri ang mga damit na nakalatag sa kama. As if on cue, biglang may kumatok sa pinto. I was quite hoping na si Chelzie ito. She's my right hand woman. My fashion sense din naman ako pero hindi naman 'yon ang kailangan. I have to wear something appropriate.
The door opened, niluwa si Bailey.
"Hi." He smiled upon closing the door.
Ngumiti ako nang malapad. "Hindi ka na nahihiyang pumasok, ah? Parang dati lang, hanggang katok ka lang. You won't come inside unless I'll open the door for you."
He smiled sheepishly and rubbed his corrugated brow.
"Thought it's fine with you?"
Humalakhak ako. "Of course! I'm just really glad. Hindi ka na naiilang."
He just shook his head at naglakad palapit. He sat on my bed and caressed its sheet, nakuha pang ilibot ang mga mata. Isa-isa kong dinampot at tinupi ang mga damit na hindi ko nagustuhan. I'll just wear a fitted jeans and a simple blouse. Probably the turtle-neck one na kulay maroon.
"Almost everything in this house underwent renovation. Itong k'warto mo lang ang hindi."
Tumango ako. "Binilin ko kay Mommy na 'wag galawin bago ako umalis."
My room was a combination of white and beige. The walls were painted white, karamihan naman sa mga stuffs like closets ay beige. Ang bahagi naman ng pader sa likod ng kama ko ay dinikitan ng wallpaper. Kulay beige na mga rosas ang disenyo nito. Nakapatong sa study table ay bouquet ng artificial Sahara rose na kulay beige din. My bedsheet was white, ang mga unan at comforter naman ay beige. Maging ang oval-shaped na carpet na pinapatungan ng kama ay mabalahibong beige.
"Saan ka pala pupunta bukas?"
Napangiti ako. Kinuha ko ang mga natuping damit at pumasok sa walk-in closet. Nag-aabang pa rin siya ng sagot nang makalabas ako. I couldn't help it anymore but tell him. Halatang gulat siya. Pero nang makabawi, ngumiti siya sa 'kin. Genuine.
"You look so fine, Ate. I'm happy for you..."
I smiled. "Thank you, Bail..."
The next morning, malawak ang ngiti. Matagal na 'kong naglolook forward para sa araw na 'to, and now, the day has come! Matapos gawin ang mga rit'wal sa umaga, tinawagan ko si Chelzie. I want to invite her, baka p'wede niya kong samahan. Isa rin 'yong babaeng 'yon. I don't know when was the last time na nagpunta rin siya roon. Kaso nang itanong ko ang plano niya ngayong araw, umatras ang dila ko.
"I'm on my way to Aklan, Blaire. Doon ang napili kong site para sa project. I thought Zuriel told you?"
Napabuntong-hininga na lang ako. Ano pang magagawa ko? 'E nasa b'yahe na siya. Hindi ko na lang sinabi sa kaniya ang plano ko. For sure, she's just going to fire me with questions. Instead, I just wished her a safe trip at sinabihang mag-uwi ng pasalubong.
Mga kasambahay lang ang naabutan ko sa dining hall. Mag-isa akong nag-almusal dahil kahit anong pilit ko, ayaw akong sabayan ni Margarette. Napatunayan ko ring tama talaga si Chelzie. Wala kaming maayos na komunikasyon sa bahay na 'to. Nasanay na lang kaming lulubog-lilitaw ang bawat isa. Wala man lang paalam. Hindi nagsasabihan ng plano.
Si Kuya, sumama raw sa Aklan. Si Mommy, nasa Antipolo. Si Bailey, nagpabookbind daw. Ni hindi ko nga alam kung aware ba silang nasa Seoul na si Daddy at wala na sa Barcelona. Kung 'di tumawag ang secretary ko kahapon, di ko rin malalaman.
It was 9:30 am nang nakarating ako sa pupuntahan. I was standing in front of an old establishment, hindi ko alam kung ilang dekada na nang ipatayo ito. Last time I check, bata pa lang sina Mommy, nakatirik na raw 'to rito.
Napangiti ako.
It has been a while since the last time I visited His home.
I was in a high spirit nang itapak ko ang mga paa ko sa simbahan. Kaunti pa lamang ang mga tao, maluwag pa ang mga upuan sa harap. I decided to sit in front, mas tanaw ko ang kabuuan ng Altar. Pagkaupo, I placed my hobo bag beside me. I felt secured here. Na para bang, confident kang walang magtatangkang gumawa ng masama. Not when they were inside this establishment. The only thing I could feel was serenity... and protection.
Unti-unting dumagsa ang mga tao sa loob ng simbahan. It was 10 am sharp when the ceremony began which was led by the parish priest.
"Sa ngalan ng Ama, at ng anak, at ng Espiritu Santo..."
"Amen," we answered in chorus.
"Ang pagpapala ng ating Panginoong Hesukristo, ang pag-ibig ng Diyos Ama, at ang pakikipagkaisa ng Espiritu Santo, nawa'y sumainyong lahat."
"At sumaiyo rin."
I was all ears sa pari buong misa. Honestly speaking, hindi talaga ako sanay rito. Bata pa ako ng huling beses kaming dalhin ni Mommy sa church. Si Levi rin kasi, hindi pala-simba. Si Chelzie, gano'n din. Wala talaga akong idea kung anong ginagawa habang nasa loob ng simbahan. Kaya naman kung hindi sa pari, nakatuon ang atensyon ko sa mga nakaupo sa harap ko, ginagaya ang mga ginagawa nila. Someday, I'll get used to this.
Of course, may ilang pagkakataon rin na pilit dumadapo ang mga mata ko sa kaniya. Nakatayo lang siya sa gilid, pinapanood ang mga kaganapan sa tapat ng Altar at nakikinig sa pari. Jehoram was wearing a white cassock and a ravishing smile. Isang beses lamang nagtama ang mga mata namin. That moment, I knew he was surprised.
Ako rin.
Kahit alam ko naman na talagang sakristan siya, 'di ko pa rin maiwasang magulat. At mamangha. There were times that I caught myself watching him sa t'wing tumutulong siya sa paghahanda ng mga kailangan ng pari. I can even spend all day watching him does his thing. He was really inclined to this. Like he was really born to serve Him.
"Sa mga tagubilin ng mga nakakagaling na utos at turo ni Hesus na Panginoon natin at Diyos, ipahayag natin ang lakas-loob."
I stood between two strangers. We held each other's hand nang tumugtog ang choir at inawit ang sacred song.
"Ama namin sumasalangit ka697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpQkJGojSON
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjah2PbhCTL
Sambahin ang ngalan mo...
Mapasaamin ang kaharian mo697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3VPiQIjsgo
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy1vFvWK520
Sundin ang loob mo697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡG6zMLz3JgL
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡR5vziDZ0ze
Dito sa lupa para lang sa langit..
Bigyan mo po kami ngayon697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEwODafGr2t
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiAQfqbiorv
Ng aming kaka'nin sa araw araw...
At patawarin mo kami sa aming mga sala697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbytWD86BAq
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYmGvrOyMTY
Para lang pagpapa-tawad namin 697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZA9Au8CTEY
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsIhbzSMXrs
Sa nagkaka-sala sa amin697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLjET2PEPn7
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdxfNQNDiye
At wag mo kaming ipahintulot sa 697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9OoO9jJSdr
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtoB57IxCAz
Tukso at iadya mo kami sa lahat ng masama..."
Natapos ang kanta at paulit-ulit kong pinapaalalahanan ang sarili ko na magfocus lang sa pari. Hindi ko gusto ang pakiramdam sa tuwing dumadapo ang mga mata ko sa kaniya at nahihirapan na silang bumaling sa iba. The betrayal of my eyes was completely out of keeping and beneath contempt.
"Ang kapayapaan ng Panginoon ay laging sumainyo."
"At sumaiyo rin."
"Magbigayan kayo ng kapayapaan sa isa't isa."
I turned my head in every direction and mumbled "Peace be with you..." repeatedly sa bawat taong makatatamaan ko ng mga mata.
Sa huli, my eyes perched to the last man I wanted to have eye-contact with. Kahit gaano pa man kalayo ang distansya naming dalawa, our eyes made a thin line para magtagpo sila.
From the leisure beat of my heart, it went faster... and then faster, until it knocked violently in my chest. Kusang lumipad ang kamay ko patungo sa kaliwang dibdib, pinakiramdaman ang dagundong ng pusong nagwawala.
The two corners of his lips lifted. Hindi man lang na-bother ang mga taksil na mata ko sa paligid. Kahit maraming malilikot na ulo ang lingon nang lingon, the only thing I could see was his alluring smile.
Umangat ang isang kamay niya at ginaya ang ginawa ko. Tinapat niya rin 'yon sa dibdib, mas pinalapad pa ang ngiti hanggang sa maningkit ang mga mata niya at lumubog ang mga bilog sa magkabilang pisngi.
He mouted the words "Peace be with you..."
But instead of peace, he just took my heart into complete chaos, spreading the flame that even my mind couldn't cease.
***
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRpvGkWbWIZ
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡn9z10jEMeu
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFcj4Jg1PKx
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjOBMMLMa1L
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqIC3OnuENc
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvXcg8mh4CT
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCyyqMmxF8X
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDqY4wznLaE
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQsbRXs0LoO
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCeJHwi8vVi
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTXaB0l37Xy
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9C7cV0wrPv
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1aF8maLAkR
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8xbZi8DSWZ
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ51UGgxHRGU
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡha6fZwsQnT
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQfqHWln2Va
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ87kUGhd8L8
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFIoktg7D44
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ8rnRtyO6Dp
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3XdKTxCbJt
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZTo1syWXoe
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ65SX1BiVRb
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡx5lT3lThxL
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKIViEFybn9
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDT7vutkZUx
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7nIoVQ23yX
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡy8U7hOlZvU
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbGbKISqWml
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAdsQ7FFaby
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZ3bWioH9S7
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpC57TPGRgu
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuvjRyw7Uox
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMhSxplYpaq
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc43VeCTnW2
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0VrQcuifFm
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡi8mWmNYxer
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡP16OFrfufe
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDIYIfW2AZq
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡEgA2DE37XL
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeZxAP61Zlw
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡk23ZKtlIyu
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7fyFzQrsGu
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvRY6xeWYDc
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOXi83A6Kgq
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ40IUAbezMQ
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxbqQfFLVhR
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZuMZUcJhZw
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6aProopBe1
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡizk75S2j24
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡirJW33v8UV
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDCTxzee5lU
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡs72HXI2dh9
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRReRpk1Jao
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡaN2yhWg1tp
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡselorfm33o
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBZnnQh5Y0L
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYXLtNJHbwK
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN0m1WW5aUW
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡm9jGZxbReE
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPQ7OazwHWa
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4ALJaG8GmT
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡA2GfGU2sIM
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡvJQfLMvp7z
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ0vXfeq2PWS
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkKIhCHG4H6
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzfV9zhe8HC
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyGYClGAxG3
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxzg2TfI0Yj
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ1DCZRtuZMb
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2pjgZ9DIQ2
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmdf0BNevpB
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡmM5YqrdK42
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGt4VmDqjOG
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ50Zul0dJHh
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2B1YZZ6tTm
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRu0zQMYxHa
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡo0xCPD0Tzo
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrRxAyRu83Z
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYXgC8Np77l
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXCdivBlU9l
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUAwa6HO0ot
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDariNZy1QD
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpYZfbCqo7R
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7ne37werXD
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzcjRYIsrF2
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKcKUsO9ejf
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡoxyf6hiMD1
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5xBsvJJipA
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKgjV7ZxKwq
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSzRg2Zh4td
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQvQkf9wx6L
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTDWR1zWwy6
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4XBbtyBxX9
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjOIjIH82QI
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCGJoVfl9qg
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2Lad2QUcIu
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡfb1i5xUoRN
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOBzIVIJgTC
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡumwINw8WXV
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ3vilLc7f6X
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5j3oZQxjzX
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJnRdzEaysS
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6g1tU7WHKZ
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ16860X0pjO
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuhFeQR0PCA
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡbD9A46UFq0
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡc2IwPSddY6
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNk7CxKOxcD
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡT04ty7aHTW
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwpJWCzqdVa
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGqUfzqnIy8
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPEyt0CS7KN
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSFp9L1x5Yl
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjPp3Tvyp9l
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzhQOPEFdvO
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡkCytLbkZwP
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZDK4Voc2l5
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡu01EMtG93f
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡN04vqBHatq
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBYyLzQyUR1
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6CnAxwhPum
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNYWzltu8vB
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzP3vdOunT3
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqdwuMyS4qV
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡKZjFTyWrI5
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡyonC3x7Ymv
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU7bpXQvS0m
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡVcvqfq0NH9
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhKcM7FWL4E
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWNMG1xFrPr
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡab9WhO6h4d
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡK9SZpwqBGQ
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡGKweiIp8xW
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡSkqEiBRk9V
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡomV61YY6Aw
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4Mwn5kFnzv
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIjTjgzcv3t
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡsQHrOcwo8j
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgnq40SHuud
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡF7eIorGBZ5
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡgqAPX3fZvK
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡL0wOkHggAZ
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7nKp5ZUHa5
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXYms9g68T1
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNhutAwVhAc
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡMsJERIWoOe
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡG326XIDF1L
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtDqvuSR2HD
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡazWsKZc2Nb
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTEY76rAzmO
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNhD8qkvc5t
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡXcUUESAiJD
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrK1JQmwlvb
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpDagHBKAD6
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2x5k4KvEWF
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡZFbiS2IIvC
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrUo2UAMzYW
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡO3jnPho0vU
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqa2W5vQzOn
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUecHfIJtMP
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡQK153hpxaY
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOZOducjmSJ
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhowCl3n9di
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxHABwyGC9w
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjNyi8ro8fD
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡwmLodwyshl
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡzx4eLAHspl
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡelv5agszWE
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5eIzfejJIF
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡxTIJGQvQAW
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡa5MgUR966f
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡdNHrUxsubW
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ5ywqt3RL9D
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡWHrK630F1d
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡE14ymLFN5v
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡJzptkUTeUO
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡCCZlCKAGvv
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtrOIVosNpX
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuxZgSayXsw
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡtrv6V9MRL0
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ6K5CDyA9qh
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡFsBtTCdMDh
Isaiah 41:10 |697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ4TpEagkp2r
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡIvlPjVenRf
So do not fear, for I am with you; do not be dismayed, for I am your God.697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡrzv3hls1Id
697Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ7J1AH5ROIr
I will strengthen you and help you; I will uphold you with my righteous right hand.
