21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRHhMOuGz9A
“Ang hindi ko sinabi… siya palang pinaka-nag-ingay sa puso ko.”
Umaga. Maaga pa. Tahimik ang ospital.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡYnQNN8GtfI
Hindi pa bumabalik si Chin. Iniwan siyang may ngiting pilit, habang si Mondie ay nanatili sa kama, nakatulala sa kisame.
Pero sa loob ng drawer sa tabi niya, may sekreto.
Isang maliit na notebook. Marumi na ang gilid. Gamit na gamit.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡDRJtQQTjia
Walang ibang nakakakita nun maliban sa kanya. Kahit ang nurse na malapit sa kanya, hindi pa ‘yun nahahawakan.
Bago pa siya magpanggap na hindi niya siya nakakikilala…
Bago pa siya ngumiti na parang estranghero…
Bago pa niya sabihing, “Sino ka nga ulit?”
Isinulat na niya lahat.
Unang Liham
“Chin,21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡRaYvHOKynk
Kung binabasa mo ‘to… baka nakita mo na ang notebook ko. At kung nakita mo na, siguro oras na rin para aminin ko sa sarili ko.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡhMac0jETvo
Hindi ako nakalimot. Hindi kailanman.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡiwSR2L3FBt
Noong sinabi ng doktor na may posibilidad akong mawalan ng alaala, kinabahan ako—hindi dahil sa trabaho, hindi dahil sa buhay ko.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡUED445nqfW
Kinabahan ako dahil… baka mawala ka.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡe98oxYjmZg
At ayokong mawala ka.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ420u3j349i
Kaya sinimulan kong isulat lahat.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡOc4j1elnsi
Araw-araw.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ9oFw9wDalY
Kasi kung sakaling makalimutan kita… gusto kong mahanap ulit ang daan pabalik sa’yo.”
Isinulat niya iyon limang araw matapos siyang i-confine.
At mula noon, hindi siya tumigil.
Ika-walong araw
“Ang weird. Pinuntahan mo ako ngayong araw. Hindi ka sigurado kung dapat kang pumasok. Kitang-kita ko ang takot sa mata mo.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡW3m1kdtfz3
Chin, gusto kong yakapin ka.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡPMSazL8FOh
Pero hindi ko ginawa.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡpOJVFwPi06
Kasi hindi ko alam kung papayagan mo ‘ko.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡ2KucxB9IqE
Kasi kahit hindi ko pinapakita, naaalala ko pa rin kung paano kita sinaktan.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡjFee5M5Nun
At baka hindi pa sapat na gustuhin kong itama iyon.”
Sa bawat araw na lumipas, lalo siyang nababaliw sa ideya na hindi niya puwedeng ipakita ang totoo.
Na hindi niya nalimutan.
Na ang bawat halakhak ni Chin, bawat pag-iwas ng mata, bawat pilit na lakas… ay parang kutsilyong dahan-dahang lumulubog sa dibdib niya.
At hindi siya puwedeng magsalita.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡeU1zIovoHQ
Kasi baka layuan siya.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡNcmtLB7gDn
Kasi baka hindi pa siya handang patawarin.
Ngayon, habang mag-isa siya, binubuklat niya ang notebook.
Hawak niya ang bolpen.
Nagsusulat ng panibagong liham.
Ika-labinglimang araw
“Chin,21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAJcWRHyuLG
Ang gulo mo.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡLBTxc3nETm
Ang ganda mo.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡTRQeMIqxWm
At ang hirap mong hindi mahalin.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡAsCejewFpq
Hindi ko na alam kung anong mas mabigat: ‘yung hindi kita makausap ng totoo… o ‘yung araw-araw kong sinusubukan kalimutan ang sarili kong alaala.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡBBpV8p56RY
Pero hindi ko kayang kalimutan ka.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡynkxauiLvo
Chin, hindi ko kailanman nakalimutan.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡB4BJzRIXUW
Pinili ko lang magkunwaring hindi ko alam, para bigyan ka ng panibagong simula.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡqskbiKOBdB
Para kung sakaling piliin mo ulit ako… ‘yung ako ngayon, hindi ‘yung ako noon.”
Bumukas ang pinto.
Napalingon si Mondie.
Si Chin. May dalang lugaw at prutas. Suot ang maluwag na hoodie. Pagod ang mata pero may ngiti pa rin.
“Hi,” bati nito. “Okay ka lang?”
Tumango siya. Itinago ang notebook sa ilalim ng kumot.
“Okay lang,” sagot niya. “Salamat sa pagbalik.”
Umupo si Chin sa tabi niya. Tahimik silang dalawa.
Habang pinapakain siya ni Chin, lihim siyang ngumiti.
Dahil kahit hindi alam ng babae… araw-araw, isinusulat niya ito.
Ang pagmamahal.
Ang kasalanan.
Ang pangarap.
Ang pag-amin.
Na kung sakaling mawalan siya ng boses… may panulat siyang ipapasa sa kanya.
Bago siya matulog, binuksan niya ulit ang notebook.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡU12CIYg7Cy
Nag-drawing siya ng maliit na puso.
At isinulat ang pinakamaikli pero pinakamalalim na sulat.
ns216.73.216.254da2“Chin,21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡuEIKLkHu33
Hindi ako nakalimot.21Please respect copyright.ＰＥＮＡＮＡle9dQNPa0e
Pinili ko lang maghintay.”
